Droom boerin Marijke kwam uit door boerderij te beginnen

“De constructie van ons bedrijf is behoorlijk complex met een BV, een CV en een vof. Dat komt omdat Halewijn en ik vanuit het niets begonnen zijn, we hadden geen ouderlijk bedrijf om over te nemen. Wel logeerde ik vroeger regelmatig bij kennissen met een boerderij en al jong had ik een droom: ik wilde boer worden. Ik ben de Warmonderhof gaan doen in Dronten, daar leerde ik Halewijn kennen. Hij is ook niet van boerenkomaf maar hij had dezelfde droom.”

_{Lees verder onder de foto‘s.}

‘Eerst kinderen, dan een carrière’

“Na onze studie gingen we werken bij leerbedrijven en staken we als zzp’ers de handen uit de mouwen. Omdat een eigen boerderij niet zo makkelijk te realiseren was, besloten we eerst aan kinderen te beginnen met het idee: als ze wat groter zijn, hebben we meer tijd voor het bedrijf dat we tegen die tijd misschien wel zouden hebben. Een beetje zo van: eerst kinderen, dan een carrière. Maar het liep anders. We ontmoetten Simon de Feyter met wie we een samenwerking aangingen en zo werden we sneller zelfstandig boer dan we zelf gedacht hadden. Kinderen en carrière gingen daardoor min of meer gelijk op. Het was voor mij best een zoektocht naar hoe ik dat vorm moest geven. In het begin had ik sterk de drang om net als de anderen ook op het land bezig te zijn, maar dat is veranderd. Zoals het nu gaat, is het fijn, ik heb mijn plek gevonden.”

Administratie

“Een deel van de administratie neem ik voor mijn rekening: ik verzorg alles rondom de keurmerken, ik ga over de personeelszaken en over alle randzaken zoals de kantine en de sociale kanten van het bedrijf. In de oogstperiode kook ik bijvoorbeeld extra voor iedereen die komt helpen en als we plek hebben voor een stagiair, regel ik dat. Ook de Gecombineerde Opgave doe ik, zo weet ik precies wat waar staat. Ik ben dus goed op de hoogte, ook al zit ik niet zelf op de trekker.

Beleidszaken bespreken we met z’n drieën. Beslissingen over bijvoorbeeld investeringen, welke gewassen we gaan telen en de financiën, nemen we gezamenlijk. Eens in de maand hebben we overleg, dan praten we elkaar bij en stemmen zaken af. Het is goed om dat te doen omdat ieder zijn eigen aandachtsgebied heeft. Zo weten we van elkaar wat er speelt en hoe het loopt.”

Om 6.10 uur gaat de wekker

“Mijn dagen beginnen vroeg, om 6.10 uur gaat de wekker. Ik help de kinderen aankleden en verzorg het ontbijt, daarna breng ik ze met de auto naar de vrije school in Brugge, net over de grens in België. Om een uur of negen ben ik terug en dan ga ik meestal op kantoor aan de slag. Om drie uur haal ik de kinderen weer op en dan ben ik er de rest van de dag voor hen.

Hoewel de combinatie bedrijf en gezin goed loopt, liep ik een tijd geleden toch tegen mijn grenzen aan. Onze jongste was nog een baby, we waren net verhuisd, het bedrijf was flink uitgebreid en ik was aldoor zó moe. Geen burn-out, maar wel echt een behoorlijke dip. Ik ben een cursus mindfulness gaan doen. Daar leerde ik om mijzelf niet te verliezen in alles wat er kan en mogelijk is. Ik doe nu nog steeds heel veel, maar ik raak er niet meer zo druk van in mijn hoofd. Ik kan nu makkelijker prioriteiten stellen.

Bezig zijn met BD-landbouw geeft me veel energie en we hebben vorig jaar een vakantiehuisje geopend hier op de boerderij. Dat is helemaal mijn toko en daar geniet ik heel erg van. We werken veel samen op het bedrijf maar dat huisje regel ik helemaal alleen, onafhankelijk en zonder overleg met de anderen. Dat heb ik nodig en ik vind het echt heel erg leuk om te doen.”

Spannend

“Het leven op een boerderij is alles wat ik ervan gedacht en gehoopt had. Natuurlijk, zorgen zijn er ook. Ik vind het bijvoorbeeld best spannend dat we op 73 hectare boeren, maar niets daarvan is van ons. Het zijn allemaal tijdelijke huurconstructies. Voor mijn gevoel van zekerheid lijkt het me prettiger als we ooit ook grond in eigendom zouden hebben. Los van die zorg, waar ik overigens niet van wakker lig, draait het allemaal heel goed. Jaren geleden fietsten Halewijn en ik langs deze boerderij en zeiden tegen elkaar: als je hier toch eens kon wonen en werken. En nu zitten we hier. Het is zo bijzonder dat het gelukt is, daar sta ik af en toe echt even bewust bij stil. Onze droom is uitgekomen.”