De koe van de Vikingen

De Vikingen dronken al melk van de Vestlandsk Fjordfe. Twee Zweedse vriendinnen raakten in de ban van dit beschermde Noorse koeienras en maakten er een prachtig boek over met 500 foto’s.

Kom jentene mine! (Kom, mijn meisjes!) is de titel van het boek dat je niet meer loslaat, als je het even hebt doorgebladerd. Een boek dat niet alleen bij koeienliefhebbers op de plank thuishoort, maar ook bij natuurliefhebbers gretig aftrek zal vinden. Het boek is nu alleen nog in het Noors te koop, maar wordt vertaald in het Engels en zal ook de rest van Europa gaan veroveren. Auteurs en fotografen zijn de Zweedse vriendinnen Anette Tamm en Sanna Törnemann. Zij volgden drie jaar lang de ecologische boerderij Ellinggården van Nils Drabløs en Gunhild Øigarden. Daar lopen een dertigtal Vestlandsk Fjordfe (Westlands Fjordvee), dat ik maar afkort tot VF.

Geschiedenis in een notendop

De VF is een oeroud beestje, er zijn beenresten gevonden die 4.500 jaar oud zijn. Dat het VF bijna uitgeroeid was, kwam door het kruisen met andere rassen om één type koe, het NRF (Norsk Rødt Fe, Noors Roodbont) te krijgen. Zo waren er op het laatst van de honderdduizenden Vikingkoeien nog maar 70 over! Na reddingsacties zijn er eind 2009 670 als VF geregistreerd. In de fotoserie is de geschiedenis van de VF te lezen en het bijzondere verhaal van een Zweed die heel Noorwegen afstruinde op zoek naar de laatste Vikingkoeien en deze vond bij drie bejaarde zusters.

Twee Zweedsen en hun passie

De foto’s onder zijn eind vorig jaar gemaakt op de AgroTeknikk in Oslo waar Sanna (r.) en Anette (l.) hun boek presenteerden. In het midden staat boer Nils. Beide vrouwen zijn momenteel aan het bijkomen na drie jaar hard werken en voortdurend heen en weer reizen tussen huis en werk in Zweden en de boerderij van Nils en Gunhild. Nou ja, bijkomen! Kranten en tv staan in de rij en er wordt heel wat af geïnterviewd. “Sanna en Anette, wat is jullie volgende project?”, vroeg ik hen. “Wildlife in Afrika”, is het antwoord. Dan kijken de beide vriendinnen elkaar aarzelend aan. “Of toch maar weer zo’n geweldige Noorse boerderij”, zegt Sanna lachend.

Recensie

Het fotoboek, dat ruim 450 pagina’s telt, is niet alleen loodzwaar wat gewicht betreft. Ook de tekst vind ik poëtisch en zweverig, op het zware af. Zo staat er bij één van de mooiste foto’s (de eerste foto hieronder):

‘In een wereld buiten, wandelen zij in vrijheid.
Hun identiteit is niet langer verborgen.
Alleen door elkaar waargenomen scheppen zij hun leven,
buiten de grenzen bepaald door de menselijke behoeften.
Nooit ontdekt. Nooit gezien.
Hun geheim is goed beschermd.’

Oef, wat moeilijk! Gaat het wel over koeien? Dit soort tekst is dus NIET in de fotoserie gebruikt. Pluspunt is dat de tekst in het boek in verhouding tot de 500 foto’s, echt in de minderheid is. Voor mensen die van fotografie, natuur en koeien houden, is dit boek een absolute must!

Wie het boek wil bestellen, dat kan in het Engels via deze link.

Foto’s: Anette Tamm en Sanna Törnemann

Foto’s: Vera Wijnveen