Erfpacht is zo gek nog niet

Boeren hebben veel geld over voor de zekerheid die erfpacht betekent.

Waarom zou iemand tonnen willen betalen voor het recht om een paar hectare land te huren? Op het eerste gezicht is het de gekte ten top, die enorme bedragen die geboden worden op veilingen van erfpachtcontracten. Aanbieders, zoals kerken, varen er wel bij. Zij verzilveren zo de grondhonger die de landbouw nog steeds heeft, ondanks gedaalde prijzen in zowel akkerbouw als melkveehouderij.

De hoge prijzen voor erfpacht passen in een breder verhaal. De grondprijs stijgt al tien jaar onafgebroken en daarbij is het aanbod van geschikte koopgrond niet groot. De pachtprijs stijgt ook fors. Vooral voor gespecialiseerde teelten zijn boeren bereid diep in de buidel te tasten. Erfpacht heeft daarbij als grote voordeel dat de boer een lange periode (minstens 26 jaar) weet waar hij aan toe is.

De erfpachtconstructie komt ook tegemoet aan een andere, nieuwe 
behoefte. Je hoeft minder te leunen op de bank dan bij aankoop van grond. De bank heeft wel voldoende geld in kas voor goede plannen, verzekerde Rabo-topman Ruud Huirne onlangs nog. Maar tegelijk sporen banken ondernemers aan om te zien naar alternatieven.

Er is nog meer. Enkele grote investeerders weten hun weg op de grondmarkt te vinden. Denk aan ASR en Fagoed. Maar economen vinden dat veel meer mogelijk is als het gaat om de combinatie van grote investeerders en landbouw. Robeco 
becijferde dat landbouwgrond de beste belegging is. Het Britse zakenblad The Economist besteedde er onlangs een uitvoerig artikel aan. De boodschap was tweeledig: beleggers staren zich blind op vastgoed (huizen en kantoren), en ze vergeten de enorme kansen die de landbouw biedt. ‘Koop land, dat maken ze tegenwoordig niet meer’, adviseert het blad.

Boeren staren zich blind op de bank en hebben geen oog voor andere geldbronnen, zoals beleggers. Wie die twee bij elkaar kan brengen, is spekkoper. Wellicht is erfpacht de brug tussen familiebedrijven en grootkapitaal.