Politiek belang landbouw steeds kleiner

Staatssecretaris Sharon Dijksma verdedigt deze week voor de derde keer haar begroting. Veel spektakel is niet te verwachten in dit debat. Voor haar als bestuurder is dat gunstig.

Bewindslieden willen geen spektakel; hoe minder reuring, hoe beter. Het is een teken dat de bij haar aantreden volstrekte buitenstaander op landbouwgebied, haar plek veroverd heeft. Een politieke vakvrouw.

Het zegt ook iets over de oppositie. Die is juist op gebied van landbouw en natuur enorm verdeeld. De christelijke partijen werpen zich als het even kan op als hoeders van het boerenbolwerk. Daar tegenover de Partij voor de Dieren en anderen met een tegenovergestelde agenda.

Er is nog een verklaring voor de betrekkelijke rust waarin Dijksma opereert. De landbouw doet er niet meer zo erg toe in politiek Den Haag. Mooie woorden over het belang voor de export ten spijt, realiteit is dat binnen het ministerie van Economische Zaken de agrarische sector zijn aparte behandeling kwijtraakt. De afbraak van instituties als de productschappen versterkt dit. Het recente advies van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid om het landbouwbeleid om te vormen tot voedselbeleid, past ook precies in dat beeld.

LTO Nederland en anderen maken zich hier terecht zorgen over. Ja, landbouw en veehouderij ontwikkelen zich steeds meer tot vormen van industriële productie. Maar nee, ze hebben nog steeds een heel apart karakter dat een eigen beleid rechtvaardigt.