1993: Fokvaarzen per vliegtuig naar Koeweit

Op de foto uit 1993 worden drachtige fokvaarzen voor export naar Koeweit geladen. Destijds zat de export in de lift, Nederlands vee was gewild over de grens. De ontvangende landen wilden hun eigen melkproductie opschroeven met genetisch goed materiaal. Door dat aan te kopen, hoefden ze zelf geen zorg te dragen voor de opfok en konden ze na het afkalven snel aan de slag.

Met tienduizenden per jaar gingen Nederlandse fokvaarzen in de jaren 90 weg voor export. Het meeste werd per vrachtwagen binnen Europa afgezet, ongeveer een derde ging per schip of vliegtuig naar verre oorden als Koeweit en vooral Turkije. – Foto: Misset

Jaarlijks tienduizenden fokvaarzen de grens over

Begin jaren negentig gingen jaarlijks tienduizenden fokvaarzen weg voor export met als topjaar 1996 toen zo’n 65.000 fokvaarzen de grens overgingen. Voor boeren was het een mooie manier om aan overtollig jongvee een leuke cent extra over te houden. En het gaf een zekere status: iemand van wie de dieren naar een exotisch oord als Koeweit gingen, dat moest in de ogen van collega’s wel een goede fokker zijn. Nu was Koeweit wel een afzetmarkt, maar niet de grootste. Het meeste vee dat de grens overging, kwam in Europa terecht. Daarbuiten was Turkije een grote afnemer.

BSE en MKZ

Na de BSE-crisis zakte de export in, landen hielden de poort dicht uit angst voor besmettingen. De MKZ-uitbraak in 2001 gaf wat dat betreft een nog heftiger dreun. Landen wilden geen vee meer importeren. Bovendien was de uitvoer uit Nederland aan zulke strenge hygiëneregels gebonden dat export niet altijd meer loonde. Het duurde jaren voor de export weer in de lift zou zitten. Na de afschaffing van het melkquotum zakte het weer in. En zo is export letterlijk en figuurlijk altijd in beweging.