‘Rotklusjes tijdens stage’

Er zijn altijd klusjes die blijven liggen. Als stagiaire moest ik ze doen en dat was niet leuk.

Mijn vakantie zit erop. Met een voldaan gevoel neem ik weer plaats op de redactie waar het op mijn bureau precies dezelfde puinhoop is als die ik achterliet. Gek dat je kunt denken dat dat vanzelf wel zal verdwijnen. Ook de ingedroogde koffieprut is tijdens mijn afwezigheid niet vanzelf opgelost. Ik heb er een hele kluif aan mijn mok schoon te bikken. Ineens bedenk ik dat dit een voortzetting is van mijn activiteiten van de afgelopen tijd. Samengevat kwamen die neer op opruimen en schrobben. Klusjes die er al maanden, soms zelf jaren, lagen, bleken met een kwartiertje klaar. Waarom was ik daar niet eerder aan begonnen als het zo’n kleine moeite is? Want hoeveel werk is het nou helemaal om een te klein geworden fiets naar de kringloopwinkel te brengen? Of om oude tijdschriften eens bij het oud papier te doen?

Stages bij boeren

Het kwam er gewoon niet van, een betere verklaring heb ik niet. Wel heb ik tijdens mijn opruimacties regelmatig teruggedacht aan de praktijkstages die ik heb gedaan bij boeren. Ik heb als student geweldige stages gehad, er waren bedrijven waar ik volledig meedraaide. Ik mocht er fouten maken en deed dat ook, maar ik vierde ook succesjes. Er waren echter ook bedrijven die niet zo goed wisten wat ze met me aan moesten. Op de trekker? Nee, toch maar niet. In plaats daarvan schoof ik dagelijks de mest door de roosters, sopte het tanklokaal en zette een schuur opnieuw in de verf. Iets waar de kinderen van de gezinnen hoogst verbaasd over waren: ‘Waarom doe je dat? Dat doen wij nooit.’

Kleine karweitjes

Toen voelde ik me enorm lullig, maar nu, vele jaren later, snap ik wel hoe zoiets gaat; al vind ik dat nog steeds geen excuus. Maar net als bij mij de afgelopen tijd, waren het klusjes waar ze zelf gewoon niet aan toe kwamen. Het gaat nooit om heel grote dingen, juist de kleine karweitjes blijven liggen. Er is altijd wel iets groters dat voorrang behoeft of dat gewoon leuker is. Dit is overigens niet typisch iets voor de landbouw. Het doet zich in elke sector voor en het is de meest gehoorde klacht van stage lopende studenten. Zij mogen de boel opknappen, meestal voor een verwaarloosbaar uurtarief.

Eeuwige strijd

Voor wat betreft mijzelf: natuurlijk neem ik me voor om mijn rommel vanaf nu beter te managen. Toch weet ik ook dat het tamelijk kansloos is omdat ik altijd denk dat andere dingen eerst moeten.

Wát er ook mee gebeurt, laat het uiteindelijk geen klusje worden voor stagiair(e)s

Daarom zal het vermoedelijk een strijd blijven om mijn toetsenbord vrij te houden van broodkruimels, oude foto’s, printjes, pennen en allerlei meuk. En zo zullen er ook op boerenbedrijven altijd klusjes blijven liggen. Als ik een tip mag geven: wát er ook mee gebeurt, laat het uiteindelijk geen klusje worden voor stagiair(e)s.