‘Ik dacht: wat gebeurt hier nou?’

Het is precies hetzelfde hek. Bijna 12 jaar geleden stond varkenshouder Jeroen van Sleuwen, nu 33 maar destijds 22 jaar, op de stoereboerenkalender van Boerderij. Hij zat ontspannen op het hek, in blauwe spijkerbroek en wit T-shirt, met een blik vol zelfvertrouwen. Nooit had hij, of wie dan ook, kunnen denken dat ditzelfde hek op maandag 13 mei niet bestand bleek tegen een grote groep dierenactivisten die zich Meat the Victims noemt. Ook de deuren van de stal hielden het niet en dat terwijl ze op slot zaten, iets waar Van Sleuwen al helemaal geen goed gevoel over had. “Ik vind het niet normaal dat je je eigen bedrijf binnengaat en de deur achter je op slot moet doen.”

Rekening houden met acties

Maar hij deed het wel want de waarschuwing van de POV enige dagen daarvoor, had hij zich aangetrokken. De organisatie had varkenshoudend Nederland erop attent gemaakt dat een grote internationale groep dierenactivisten bijeen was in Amsterdam en dat er misschien acties bij boeren zouden volgen. “Dus ja, ik hield wel rekening met dat er mogelijk iets kon gebeuren, maar niet met dit. Niet met inbreken. Dat bedenk je toch niet?”

_{Lees verder onder de foto.}

Foto’s: ANP

Medewerker ondersteboven gelopen

Hij heeft de beelden op internet gezien, van de groep mensen die moedwillig de deuren van de locatie in Boxtel forceert en daarbij de medewerker die hen probeert tegen te houden, ondersteboven loopt. “Voor hem is het allemaal misschien nog wel erger. Zijn kinderen hebben er ook echt last van. Toen ik een dag later met wat mensen op het bedrijf was, schrokken ze van ons. Dat hoort gewoon niet.”

Beduusd

Inmiddels komt Van Sleuwen weer een beetje tot rust, maar het is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Nog steeds speelt de film van alle gebeurtenissen zich af in zijn hoofd. Toen hij van de medewerker die naast de stal woont een telefoontje kreeg, was hij eerst helemaal stil. Beduusd noemt hij het zelf. “Ik dacht: wat gebeurt hier nou?” Dat werd al snel duidelijk. Zijn beduusdheid veranderde in boosheid. De activisten die buiten stonden, lachten hem uit, maakten grappen en zongen protestliederen. “Vernederend”, zo ervoer Van Sleuwen hun houding.

Machteloos

En wat voelde hij zich machteloos want in de uren die volgden, moesten ze de situatie overlaten aan de politie. Hij en de medewerker konden niets doen, zelfs niet de zeugen en pasgeboren biggen verzorgen. Tegen omroep Brabant vertelde Van Sleuwen dat hij eigenlijk het liefst de waterslang op de activisten had gezet, maar dat zijn verstand hem tegen had gehouden.

_{Lees verder onder de foto.}

Verjaardag dochtertje

Als uiteindelijk de ME de activisten de stal uit heeft gewerkt, is het al na middernacht. Jeroen van Sleuwen is zelf pas om 3 uur thuis. “Tja, hoe gaat dat dan? Je probeert wat te slapen maar dat lukt niet goed. Steeds word je wakker en dan schiet er van alles door je heen. Het bleef maar tollen in mijn hoofd.” Toen zijn vriendin hem er ’s ochtends aan moest herinneren dat hun dochtertje die dag jarig was toen… Hij zoekt naar woorden. “Ja toen drong het pas echt goed bij me binnen. Dit is dus wat zoiets met je doet”, zegt hij.

Steun van collega‘s

De rust keerde niet meteen terug nadat de activisten de stal uit waren, daar ging toch zeker anderhalve week overheen. “Ik praat er veel over, dat helpt. Ook de steun van collega’s is geweldig. Boeren pakken vandaag de dag niet zo snel meer de trekker om ergens te protesteren. Dat ze massaal hiernaartoe zijn gekomen, dat zegt wel wat. Dat maakt duidelijk dat die activisten nu echt een paar stappen te ver zijn gegaan.” In de dagen daarna worden ontelbaar veel kaartjes, bloemen en taart bezorgd, allemaal om de betrokkenen een hart onder de riem te steken. Het doet ze goed.

_{Lees verder onder de foto.}

Schade nog niet duidelijk

Op de achtergrond klinkt het gepiep van een vrachtwagen die achteruitrijdt. De voersilo’s worden gevuld, het werk gaat door. Ook Van Sleuwen zelf is weer bezig in de stallen, iets waar hij ondanks alles toch wel weer plezier in heeft. “Ik kan toch ook niet binnen gaan zitten huilen.”

Hoe groot de schade is, is nog niet duidelijk. De uitval is hoger dan anders, door de onrust zijn sommige zeugen op hun biggen gaan staan, het aantal doodgeboren biggen lijkt ook verhoogd. Verder moet het bedrijf tijdelijk op slot tot duidelijk is of de activisten ziektes mee naar binnen hebben genomen of niet.

Nasleep

Van Sleuwen neemt zichzelf niets kwalijk, weet ook niet hoe hij de inbraak had kunnen voorkomen. “De deur zat op slot, wat had ik nog meer moeten doen dan?” Gesprekken daarover volgen nog. “Het is een nasleep vanjewelste. De activisten zijn weg, maar de afwikkeling van wat ze gedaan hebben, begint nu pas. Ik moet nog zoveel afhandelen. Met de politie, de NVWA en allerlei andere instanties. Terwijl ik het eigenlijk af wil sluiten en het liefst gewoon weer aan de slag wil.”