Bier met een fraaie schuimkraag. Na het hooien was het tijd voor een biertje, schrijft columniste Conny Hop-Schiere. - Foto: ANP BoerenlevenOpinie

‘Eerst samen hooien, dan een paar biertjes’

‘Wat is dit toch gezellig’, denk ik als we na het hooien met zijn allen bij elkaar zitten.

Omdat we paarden hebben, voldoet, in het geval van mijn fjord, ons gewone natuurhooi niet meer. Tinus kan niet lang op goed gras, omdat hij zich dan een koliekaanval vreet. Hele dagen staat hij met zijn hoofd omlaag te grazen, hij wordt al snel veel te dik. Om dat te voorkomen, staat-ie ’s zomers op een kaal stuk wei en voer ik hem bij met paardenhooi waar hij niet dik van wordt, maar waar wel voedingswaarde in zit. Want natuurlijk moet hij wel alle belangrijke voedingstoffen binnenkrijgen, zodat hij gezond blijft en ik hem kan rijden.

Zoeken naar goed rantsoen voor paard

Het was even zoeken, maar we hebben nu niet alleen voor de koeien, maar ook voor hem een goed rantsoen gevonden. Omdat ik de balen goed paardenhooi tot nu toe moest aankopen, bood Dirk, de buurman, aan om met zijn oldtimertrekker eens wat pakjes te persen. Dirk is paardenboer en heeft een pensionstal, dus hij moet ook voor goed hooi zorgen.

Omdat ik de balen goed paardenhooi tot nu toe moest aankopen, bood Dirk, de buurman, aan om met zijn oldtimertrekker eens wat pakjes te persen. Dirk is paardenboer en heeft een pensionstal, dus hij moet ook voor goed hooi zorgen.

‘Het was goed hooiweer’

Zo gezegd, zo gedaan. Henk was zo aardig om met de eerste en tweede snee een stuk gras te laten staan. Dat was na verloop van tijd lang genoeg, het was goed hooiweer, en na maaien en 4 dagen 2 keer per dag te hebben geschud, kwam Dirk het in het zwil leggen, waarna het in kleine balen is geperst.
Toen diende zich een uitdaging aan. We zijn momenteel namelijk allemaal een beetje half hier op de boerderij. Ik heb last van mijn enkel, Henk van zijn arm en mijn schoonvader van slijtage na een lang leven hard en fysiek werk.

Via Whatsapp hulp gezocht voor hooien

Dus appte ik de buurt rond op zoek naar mannen of vrouwen die een handje konden helpen. Uiteindelijk waren er drie buurmannen die het stiekem allemaal heel erg leuk vonden om weer eens te komen helpen. Ze hadden vroeger allemaal veelvuldig hooi geladen. Toen ging het niet om 100 pakjes hooi, maar om vele malen meer. De platte wagens werden destijds hoog opgestapeld en het hooi prikte ze in de benen. Maar dat is niet meer van deze tijd. Natuurlijk zien we hier en daar nog wel eens dat er met kleine pakjes wordt gewerkt, maar het gros van de koeienboeren laat het in grote balen persen.

Dus appte ik de buurt rond op zoek naar mannen of vrouwen die een handje konden helpen. Uiteindelijk waren er drie buurmannen die het stiekem allemaal heel erg leuk vonden om weer eens te komen helpen. Ze hadden vroeger allemaal veelvuldig hooi geladen.

Op snikhete maandag samen gehooid en daarna geborreld

Dus op een, uiteraard snikhete, maandag, haalden wij in lange broek en met handschoenen aan, de pakjes van het land. Vele handen maken licht werk, drie kwartier later waren we klaar. Tijd voor een borrel en wat lekkers van de bbq. Uiteindelijk hebben we nog zeker 2 uur zitten nakletsen met wat biertjes. Het was een prachtige zomeravond en ook een paar buurvrouwen schoven aan. Toen dacht ik: wat is dit toch gezellig. Samen het hooi binnenhalen geeft een goed gevoel. Een gevoel van vroeger en van saamhorigheid. En stiekem zag ik bij de helpers ook wel een stukje verlangen naar die oude tijd. Alleen: toen hadden ze vast geen koelkast op de veranda, een bbq op gas en vooral geen Whatsapp om de buurt wat te vragen om hulp. Ik zeg: volgend jaar weer!

Toen dacht ik: wat is dit toch gezellig. Samen het hooi binnenhalen geeft een goed gevoel. Een gevoel van vroeger en van saamhorigheid. En stiekem zag ik bij de helpers ook wel een stukje verlangen naar die oude tijd.

Beheer
WP Admin