Zeuren om te zeuren

Ik hou niet van kou. Het sneeuwlandschap vind ik prachtig om te zien, maar dan wel vanaf de warme kant van het raam.

Bevroren water trekt me niet, maar ik gun alle schaatsliefhebbers hun plezier. Winter is voor mij wachten op het voorjaar.

Sjoerd is blij met de vorst. Hij is weer druk bezig op ons land in Oosterzee. Grond verzetten. Een paar jaar geleden heeft hij een deel van dat land opgehoogd met zo’n 50 tot 70 centimeter polderklei en nu graaft hij daar weer een laagje vanaf om naar een ander deel van het land te brengen.

De oorspronkelijke grond is daar een beetje raar. Als die droog is lijkt hij wel waterafstotend te worden. Sjoerd hoopt dat te verhelpen door er polderkei in te mengen. Door de vorst is de bodem wat steviger en zakt hij er niet doorheen met z’n kraan en kiepers. De vertransporteerde grond ziet eruit als een veld met enorme molshopen. Na de vorst kan hij daar dan weer gaan kilveren, zo blijft project Oosterzee hem bezighouden.

Ik zit lekker binnen. Tussen de boeken. Eindelijk heb ik het oude plan om een hele wand van boekenkasten te voorzien ten uitvoer gebracht. En nu sleep ik de overal-in-het-huis-rondslingerende boeken daar naartoe. Uitzoeken. Oude kinderboeken, nooit-gelezen romans, gedichtenbundels, moestuinboeken, dieren-, planten-, kunst- en psychologieboeken…

Uit een doos op de vliering komt ’Je begrijpt me gewoon niet’ van Deborah Tannen tevoorschijn. En ’Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus’ van John Gray. Zeker vijftien of twintig jaar oud. Ik lees: ’Mannen leven in een hiërarchische maatschappelijke orde, waarin je als individu een hogere of lagere positie inneemt. Vrouwen daarentegen benaderen de wereld als een netwerk van verbindingen, waarin het belangrijk is een levensgemeenschap te scheppen en in stand te houden met intimiteit en verbondenheid als doel.’

Zou het allemaal nog waar zijn? Communiceren mannen anders dan vrouwen? Ik vraag het Sjoerd. Die is duidelijk: ”Vrouwen zeuren om het zeuren en mannen zeuren als het nodig is!”
Ik gooi de boeken nog niet weg.