1960: negen biggen was geen gekke prestatie

Negen biggen liggen er in 1960 bij deze zeug. Knappe biggen zijn het, de boer zal met genoegen geluisterd hebben naar het driftige gekrijs om de eerste speen en het tevreden gesmak nadat ze allemaal een plek hadden gevonden.

In 1960 waren deze negen biggen geen gekke prestatie maar in de jaren erna zou er veel veranderen. Door eerder spenen, gericht fokken en een andere huisvesting, schoot de worpgrootte omhoog tot boven de veertien. – Foto: Misset

Begin van de ‘varkensrevolutie’

De foto is gemaakt aan het begin van wat een heuse varkensrevolutie zou worden. Tot dan toe werden varkens ‘er een beetje bij gehouden’. Het was een neventak, zelden een gespecialiseerde. Iets meer dan vijftien biggen bracht een zeug toen jaarlijks groot. Biggen bleven soms tot wel zes weken bij de zeug, haar worpindex was daardoor laag. Toen boeren overstapten op eerder spenen, kon het aantal worpen stijgen en mede daardoor ging het aantal grootgebrachte biggen als een komeet omhoog. De huisvesting verbeterde want hoewel het stro op de foto voordelen had, was de ondergrond koud. Omdat hokken uitmesten handwerk was, greep voor greep werd op de mestvaalt gegooid, gebeurde dit niet alle dagen. De mindere hygiëne speelde ziekte en biggensterfte in de kaart.

Veel verbeteringen

Maar dat, en nog veel meer, veranderde vanaf 1960 dus snel. Het aantal grootgebrachte biggen steeg, 25 jaar na deze foto zat het al op 18,7 en tegenwoordig is de 29 al gepasseerd.

Eenzelfde verbetering deed zich voor in de vleesvarkenshouderij. Van 545 gram groei per dag in 1960 ging het in 25 jaar naar 680 en naar meer dan 800 anno nu. De voederconversie daalde in die periode van 3,72 naar 3,04 en schommelt nu rond de 2,5.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 14 van donderdag 2 januari en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen