Jan van Weperen de kluts kwijt

“Hij is een uitstekende boer. Vooruitstrevend met een open blik naar buiten. Hoe kan het dat hij organisatorisch zo vaak de boot mist?” vraagt Hanna zich af.

Een terechte vraag. In de landbouwcoöperaties en organisaties struikelt Van Weperen steeds. Dat begon al in 2005. Hij was landelijk bestuurder van de LTO. Die verkeerde in een moeilijke positie, want de ZLTO had zichzelf op afstand gezet. In plaats van bruggen te bouwen joeg Van Weperen iedereen – ook de collega-bestuursleden – tegen zich in het harnas. Met als gevolg dat deze bestuursleden hem meedeelden dat hij beter kon vertrekken. Dat deed Jan. Teleurgesteld en hij speelde verder geen rol meer.

Hanna vult aan: Van Weperen was ook enthousiast over de fusie tussen Friesland en Campina. Hij toonde zich een groot voorstander van deze krachtenbundeling. Tot FrieslandCampina een hem onwelgevallige maatregel over weidegang trof. Die stond hem als boer met de koeien het jaarrond op stal, niet aan.”

“Tegen alle democratische coöperatiebeginselen in organiseerde hij een protestbijeenkomst tegen FrieslandCampina”, zegt Hanna hoofdschuddend. “ Cees’t Hart, de eerste man van onze zuivelcoöperatie, merkte fijntjes op dat deze ‘dertiende ledenvergadering’ om hem niet had gehoeven. Om vervolgens te besluiten dat de maatregelen voor de weidegang gewoon doorgingen.”

En dan nu de komst van Fonterra. Van Weperen vindt dat geweldig: ‘De boeren kunnen nu eindelijk weer kiezen’. Merkwaardig, omdat hij nog maar kort geleden de komst van FrieslandCampina bejubelde. Die coöperatie vindt hij nu arrogant. Hier spreekt de verliezer.

Hanna begrijpt het niet: “Een man, die zo koersvast is op zijn bedrijf, zwabbert door het landbouworganisatieleven als een uitgebroken stier in een koppel koeien. Hij is kennelijk de kluts kwijt. Terwijl de gedachte overal terrein wint dat we als boer alleen toekomst hebben als we ketengericht denken, gaat Jan van Weperen terug naar af. Gewoon omdat hij zijn gelijk niet kon krijgen. Hoe klein een grote boer kan zijn.”