‘Geen gezellig gezicht in zo’n stal’

Duurzaamheidsfreak Marieke Creemers bezocht voor het eerst een gangbaar varkensbedrijf. Ze vindt de varkenshouderij ‘van geen kant houdbaar.’

Voedsel en voedselproductie zijn zaken waar Marieke Creemers (32) veel mee heeft. Ze neemt daarom deel aan de Youth Food Movement Academy. Een opleiding voor jongeren die werken in de voedselketen en samen leren en discussiëren over de waarde van voedsel en de productiewijze daarvan.

Ze verafschuwt de consumptiemaatschappij waar 40 procent van het eten wordt weggegooid. De Utrechtse eet geen vlees en pleit voor soberder leven: minder bezit, meer beleven.

Creemers trapt niet tegen de veehouderij; ze is van de dialoog. Daarom bezocht ze samen met NVV-medewerkster Caroline van der Plas het zeugenbedrijf van Sabine Grobbink in Barger-Compascuum (Dr.), om te zien hoe het werkt op een gangbaar varkensbedrijf en te spreken met de boerin.

Wat vond u ervan?

“Het is geen gezellig gezicht in zo’n stal. Ik zie graag dat varkens bewegingsvrijheid hebben en natuurlijk gedrag kunnen tonen. Varkens leveren blijkbaar alleen geld op door ze zo te houden. Ik zag dat Grobbink erg haar best doet om de dieren goed te verzorgen en wel wil investeren in verbetering van het dierenwelzijn, maar dat daar geen geld voor is. Door de crisis in de sector leven zij van het spaargeld waarvan ze een nieuwe biggenstal wilden bouwen, vertelde ze.”

De gangbare wijze van varkenshouden vindt u niet de manier?

“Nee, dat is zeker niet mijn ideaalbeeld. En ik denk dat er een grote groep varkenshouders is die ook graag anders wil werken, minder industrieel. Het absurde is dat varkenshouders gevangen zitten in een kostprijsgedreven systeem, zolang retailers en consumenten niet bereid zijn meer te betalen voor milieu- en welzijnsvriendelijk geproduceerd vlees. Niet alleen varkenshouders zijn verantwoordelijk om de sector te veranderen.”

Is het niet logisch dat verandering begint bij de varkenshouders?

“Er is voor iedereen een rol weggelegd, van boer tot aan de consument. Het huidige systeem van vleesproductie heeft geen toekomst. Veehouders hebben geen fatsoenlijk inkomen en geen geld om welzijns- en milieuvriendelijker te produceren. Consumenten staan niet stil bij het milieu- en dierenwelzijnseffect van hun vleesaankopen. Probleem is daarbij dat een transparante prijsopbouw ontbreekt op het etiket. De consument weet zo ook niet wat het effect van het aankopen van vlees is op het milieu en dierenwelzijn.”

Heeft de varkenssector te lang opzij gekeken?

“Dat denk ik wel. Maar ik begrijp dat kiezen voor intensivering de economisch veiligste optie was. De huidige varkenshouderij is van geen kant houdbaar, ook financieel niet. Het is tijd om lessen te trekken uit deze crisis, zodat de sector minder kwetsbaar wordt en burgers inzien dat zo geen leefbare wereld achterblijft.”