Communicatie en weidegang

Jan van Weperen schrijft uiterst lezenswaardige columns. Elke ondernemende boer zou ze moeten lezen en er zijn voordeel mee behalen. Veel waardering dus voor deze collega-schrijver.

Vorige week heb ik mij echter verbaasd. Van Weperen schreef over de kunst van communiceren. Hij stelde dat je alleen succesvol kunt communiceren als je je inleeft in wat de ander beweegt. Terzijde zegt hij nog even dat onaangekondigde vertegenwoordigers bij hem niet zo welkom zijn. Dat ben ik geheel met hem eens. Dat kost veel tijd en ze vertellen toch wat je wilt horen. Deze mannen weten hoe ze hun boodschap moeten brengen: zeggen wat de boer wil horen. Dat ze dan op één dag wel tien verschillende verhalen moeten vertellen, deert hun niet. De klant is tevreden.

Dat betoogt Jan van Weperen ook: inleven in je gesprekspartner. Uitstekende theorie. Maar dan de praktijk, waar ook collega Van Weperen mee te maken heeft. Bijvoorbeeld de weidegang. Hij is daar een fervent tegenstander van omdat zijn bedrijf zich daar niet voor leent.

Daar past hij dan plotseling een andere communicatietechniek voor toe. Hij vertelt de goegemeenschap dat zijn dieren een uitstekend leven hebben. Hij is verbaasd dat de maatschappij dat niet wil geloven.

Wonderlijk. “Een goede communicatie begint met respect en inbeelding van die ander,” zo zegt, ja, hoe is het mogelijk, Van Weperen. Vraagje: waarom doet hij dat dan niet met weidegang? Alle onderzoeken wijzen er op dat de mensen in de maatschappij de koeien in de wei willen zien. Daar zou Van Weperen ook rekening mee moeten houden in zijn communicatie.

Dat doet hij niet, met de beste bedoelingen, maar vooral voor zijn eigen bedrijf. Zo zie je maar weer dat de praktijk weerbarstiger is dan de theorie.