Terechte weigering gemeenten

Brabantse gemeenten zijn huiverig om urgentiegebieden aan te wijzen. Dat blijkt uit een inventarisatie van Stichting Dynamisch Platteland (SDP). Geen van de twintig gemeenten waaraan dit gevraagd is, heeft een urgentiegebied benoemd.

Samen met het aanwijzen van de urgentiegebieden wil de provincie problemen door geur- en fijnstofoverlast in die gebieden aanpakken. Dat zou moeten gebeuren middels zogenaamde verbeterplannen. Deze plannen worden samen met ondernemers, inwoners en belangenpartijen opgesteld.

Het is echter compleet onduidelijk hoe een vervolgtraject eruit moet zien. Gedeputeerde Yves de Boer geeft zelf aan dat de urgentiegebieden ook geen enkele planologische of juridische basis hebben. Het is daarom ook volkomen begrijpelijk dat gemeentes geen urgentiegebieden aanwijzen. Ondernemers dwarszitten met daaropvolgende regelgeving zonder juridische basis is zinloos. Dat zouden de Brabantse bestuurders toch moeten weten.

Ook de juridische houdbaarheid van de Brabantse Zorgvuldigheidsscore Veehouderij (BZV) is twijfelachtig. Vergunningverlening volgens de BZV met bovenwettelijke eisen komt nauwelijks van de grond. Wat gemeentes ook niet zal motiveren om urgentiegebieden aan te wijzen, is het ontbreken van financiële ondersteuning vanuit de provincie. Voor verbeterplannen kunnen gemeentes €50.000 aanvragen, maar om echt stappen te zetten is veel meer geld nodig.