Wachten op water en stroom

Water en stroom, voorzieningen die in Nederland haast vanzelfsprekend zijn, kosten in Ethiopië de nodige hoofdbrekens.

Het gebied waar wij onze activiteiten zijn gestart, ligt net buiten de ‘bebouwde kom’ van Debre Zeit. Een centrale watervoorziening is in dit gebied nog niet voorhanden. Daarom hebben we in mei vorig jaar een bron geslagen.
Na de installatie van de pomp, begin november, was het wachten op genoeg stroom. Drie maanden lang was er bijna iedere dag iemand van ons bedrijf op het elektriciteitskantoor om druk op de ketel te houden.

Zelf lieten we er ook regelmatig ons gezicht zien. Zo kwam het dat we met de manager een keer over andere zaken dan elektriciteit spraken. Het bleek meer dan eens dat hij z’n vak niet verstond. We stelden hem de vraag: ‘Wat weet u eigenlijk van elektriciteit?’ Toen kwam het hoge woord eruit: managementfuncties worden bekleed na afronding van een algemene managementopleiding. En of je dan wel of geen verstand hebt van elektriciteit, dat doet er blijkbaar niet toe. Dit gebrek aan kennis zorgt er vaak voor dat zaken – onnodig – lang duren!

Toen uiteindelijk werd besloten om ons de aangevraagde 80 kW toe te kennen, bleek er een defect aan een net geopende stuwdam. Gevolg: de komende maanden mocht er geen nieuwe stroom meer worden uitgegeven. Dat deed ons besluiten een bezoek te brengen aan ’s lands hoogste energiebaas. Hij besloot om ons – tegen alle berichtgeving in – toch van stroom te voorzien.

Water

Een dikke maand geleden zagen we dat er bij onze buren een bron werd geslagen. Groot was onze verbazing toen vervolgens onze buurman, die op dat stuk grond een stal had voor 15 koeien, naar een plek 50 meter verderop verhuisde. Bij navraag bleek dat het om een bron voor de gemeentelijke waterleiding ging. Men had bij de besluitvorming echter niet achter het 1,5 meter hoge muurtje gekeken waar de buurman 15 (!) stuks vee had staan.

Om het een vervolg te geven, stond er paar weken later een ploeg mensen van een waterlaboratorium uit de hoofdstad op de stoep. Of ze even monsters van ons water konden nemen. Het water uit de ‘gemeentebron’ had namelijk een veel te lage pH-waarde. Of dat misschien door de bodemkwaliteit kon komen? Er stond voorheen immers een koeienstal?
Met onze beperkte kennis van waterkwaliteit konden we ze wel uitleggen dat dat geen invloed kon hebben op het water op 60 meter diepte!

Foto’s: Heleen Stam