‘Postzegelnatuur rotsvast’

Al veel langer klinkt de kritiek op aanwijzing van Natura 2000-gebieden. Nederland telt er 162. De basis ligt in de Europese Vogel- en Habitatrichtlijnen. Ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw selecteerden ambtenaren op het toen nog door landbouw gedomineerde ministerie van landbouw de gebieden op unieke habitattypen en soorten. Binnen het departement, en ook politiek was er niet veel belangstelling voor.

Dat verandert als 20 jaar later nog steeds blijkt dat het water vervuild is, en de lucht te veel stikstof bevat. De doelen, afgesproken in de richtlijnen, raken steeds verder uit het zicht. Het verhaal is bekend: Brussel én rechters wijzen de Nederlandse overheid op de afspraken. PAS-melders, bouwstoppen, schrappen van derogatie en mogelijk inkrimping van de veestapel tot gevolg.

De nieuwe Eurocommissaris Jessika Roswall voor milieu bindt er bij haar bezoek aan Nederland ook geen doekjes om. Schrappen van Natura 2000 is geen optie. Nederland moet eerst maar eens leveren, ofwel de stikstofconcentratie verlagen.

Bakzeil halen

In Gelderland haalde BBB-gedeputeerde Ans Mol deze week bakzeil met uitspraken over het schrappen van de gebieden. Het kan niet, moest zij erkennen in het provinciehuis.

Een serieuze oplossing uit Den Haag laat nog op zich wachten

De provincie kiest nu voor zones rondom de gebieden waar de stikstofuitstoot fors omlaag moet. Limburg volgt in deze strategie. Ook maken zij geld vrij voor een regeling voor boeren in die zones die willen stoppen of verplaatsen.

Een serieuze oplossing uit Den Haag laat nog op zich wachten. Het kabinet schuift maatregelen en budgetten voor stikstof weer door, nu naar augustus. Het is onmacht. Ondertussen wapenen juristen, ingehuurd door ngo’s als MOB, zich voor procedures om handhaving af te dwingen. De betrokken boeren voelen zich aan hun lot overgeleverd.