Opvolger (6)

Hans mag zijn handjes dichtknijpen dat wij boer zijn. Anders had hij zijn plan om terug te komen kunnen vergeten.

Jonge boeren en boerinnen waarderen dat te weinig. Ze aanvaarden het als een vanzelfsprekendheid dat het ouderlijke bedrijf voor hen klaar staat. Vaak hebben ze ook nog kritiek op de wijze waarop vader en moeder hebben geboerd. Niet altijd onterecht, maar soms kunnen dingen maar beter niet gezegd worden.

En ze moeten het zelf eerst maar eens beter gaan doen. Ze worden nu met een eigengereidheid boer, alsof ze heel wat hebben gepresteerd. En dat terwijl ze in wezen alleen maar profiteren van wat de ouders hebben neergezet.

Eigenlijk is het ongezond dat alleen kinderen van boeren zelf een bedrijf kunnen starten. Ik ken nogal wat medewerkers van de agrarische bedrijfsverzorging die erg graag boer willen worden. Ze zouden het ook prima kunnen. Vaak beter dan de jonge boeren, die toevallig in een boerenbed zijn gemaakt. Daarmee was meteen het bedje gespreid.

Ik zie geen gemakkelijke oplossing om jongeren, die graag boer willen worden, maar niet van boerenafkomst zijn, aan een bedrijf te helpen. Toch moet er over nagedacht worden. Straks, als het melkquotum er niet meer is, wordt het eenvoudiger een bedrijf over te nemen. Er is minder geld nodig.

Het zou een taak voor de Rabo kunnen zijn om daar wat aan te doen. Een fonds oprichten en actief geschikte bedrijfsopvolgers een kans geven. De Rabo heeft de wortels in de agrarische sector. Daar komt het hele bezit van de Rabo-familie uiteindelijk vandaan.

Het zou goed zijn dat uit de oude wortels een nieuwe tak bloeide, die veelbelovende jonge boeren de kans geeft een eigen bedrijf te beginnen.