‘Ik zie ook wel dat ze zich een slag in de rondte werkt’

Kars

Vroeger had ik altijd al dieren: schapen en kleinvee. Ik heb me wel georiënteerd op andere beroepen maar een melkveehouderij, ondernemen en de hele dagen bezig zijn, dat was het gewoon voor mij.

Na vier jaar als veevoeradviseur en vier jaar als verkoper van melkmachines, kwam de kans om de melkveehouderij over te nemen van onze overburen, die zelf geen opvolgers hadden. We hebben eerst tien jaar met hen samengewerkt. We willen in de toekomst nog graag wat groeien en vooral optimaliseren.

We hebben alles goed geregeld. Zo’n bedrijf en een gezin draaien, kan alleen met de hulp van mensen om ons heen, van onze ouders, van de vorige eigenaar en van een jongen die hier twee dagen helpt met melken. Wij kunnen als dat opeens nodig is de kinderen makkelijk droppen bij mijn ouders.

Het boerenleven vind ik heel mooi, maar zonder Alexandra had ik het niet gewild of gekund. Het is wel iets dat je met z’n tweeën doet. Ik besef wel dat zij, door hier te komen wonen, haar sociale leven op heeft moeten geven. Vorig jaar moest ik op Alexandra’s verjaardag de eerste snede gras van het land halen. Zij had vriendinnen op bezoek en ik was er niet bij. Dat is niet leuk, maar ze begrijpt dat wel.

Ik vind haar echt een toppertje, heb er respect voor hoe ze alle ballen omhoog houdt op school, op het bedrijf en in huis. Ik doe praktisch niks aan het huishouden, maar draag wel mijn steentje bij in de zorg voor onze kinderen. Ik haal ze uit hun bedje en kan alles, ook luiers verschonen. En samen ravotten doe ik maar al te graag.

Maar Alexandra doet verreweg het meeste. Ze heeft veel doorzettingsvermogen en veel inlevingsvermogen. Ze is zorgzaam voor mens en dier. Ik klaag wel eens over de huishouding maar ik zie ook wel dat zij zich een slag in de rondte werkt en dat ik daar zelf ook wel eens wat aan mag doen. Op de korte termijn, als dat weer wil met de coronaregels, zou ik graag samen met Alexandra wat meer met de kinderen willen doen. Ze hebben de leeftijd om met ze naar de speeltuin of het zwembad te gaan. Daar gaan we tijd voor maken.

Alexandra

Dit is het leven waar ik van droomde. Mijn opa was veehandelaar en zelf had ik pony’s en paarden. Ik groeide op in Vinkeveen. Al mijn vrienden gingen studeren in Amsterdam of Utrecht, maar ik koos voor Dronten. In de eerste week wist ik: dit is het helemaal.

Kars en ik hadden al snel verkering. We deelden dezelfde droom, maar als we samen een boerenbedrijf wilden runnen, dan moest ik wel naar de Achterhoek komen. De boerderij vormt inmiddels het middelpunt van ons leven. Daar draait alles om. We hebben het ook veel over de boerderij. Beslissingen over de dagelijkse gang van zaken neemt Kars, de grote beslissingen nemen we samen. Daar discussiëren we wel eens over. Onze taakverdeling loopt nu goed, maar de periode dat ik nog in ons vorige huis woonde met de oudste en hij overdag op het bedrijf was, vond ik moeilijker. Nu draai ik ook mee, ’s ochtends melk ik vaak.

Kars is positief ingesteld, hij is een goede ondernemer en ook een teamplayer, maar niet het type om onder een baas te werken. Hij heeft altijd plannen en denkt dingen uit. Als hij in zijn hoofd bezig is met een beslissing of een aankoop, vertelt hij iedereen erover. Soms wel eens wat veel.

Op het erf is hij erg netjes, in huis zet hij een bord op het aanrecht dat ook ineens in de vaatwasser had gekund. Hij is communicatief maar zou soms wat tactvoller kunnen zijn en meer invoelingsvermogen kunnen tonen. Daarmee kan hij wel eens op tenen staan.

Dat onze melkveehouderij geen familiebedrijf is, heeft voor ons ook een voordeel: er ligt minder druk op ons. We kunnen zelf keuzes maken en hoeven niet per se naar anderen te luisteren. Wij kiezen voor duurzaamheid en natuurbeheer. We zien hoe de wereld verandert en kijken waar wij onze kansen daar in kunnen pakken. We denken graag vooruit. Kars zegt wel eens: als het zou mislukken, eindigen we met niets, net zoals we ooit begonnen zijn.

Zelf zou ik nog graag verbreden en een winkel beginnen, maar dat doen we voorlopig niet. We willen eerst heel goed doen wat we nu doen en dan pas verder kijken.