Belastingdienst

“Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker” is de slogan van de Belastingdienst. Wat ze daar precies mee bedoelen is mij niet duidelijk…

Eind vorige week belt een mevrouw uit ons dorp me op en zegt dat ze een blauwe enveloppe in haar brievenbus kreeg met de meisjesnaam van mijn schoonmoeder erop. De mevrouw is de huidige bewoonster van het huis waar ooit mijn schoonmoeder woonde. Mijn schoonmoeder is al zeven jaar dood.

Omdat de mevrouw, net als de meeste mensen, denkt dat een blauwe enveloppe best belangrijk kan zijn, heeft ze uitgezocht voor wie de post bedoeld is en zo komt ze bij ons terecht. Ze brengt de brief. Een paar dagen later belt de postbode die in het dorp de post rondbrengt en bijna alle mensen persoonlijk kent. Ze heeft een brief van de Belastingdienst met de meisjesnaam van mijn schoonmoeder erop en het adres waar ze ooit woonde. Ze heeft hem niet in die brievenbus gegooid en omdat ze weet dat Sjoerd de zoon haar zoon is, vraagt ze hem wat ze met die enveloppe moet doen. Zo gaat dat in ons dorp.

Beide brieven blijken bij elkaar te horen. De Belastingdienst weet wel dat mijn schoonmoeder dood is, want de brieven zijn gericht aan de “erven” van haar meisjesnaam. Bij nadere bestudering blijken trouwens de voorletters niet te kloppen. Waarschijnlijk zijn die van haar broer, die ook ooit in Rutten woonde, maar op een heel ander adres. Die broer is al zeker twintig jaar dood.

De twee brieven gaan over digitale aangifte. In de ene staat “uw gebruikersnaam” en in de andere “uw wachtwoord”.

De geadresseerde(n), wie dat dan ook mogen zijn, staan volgens de brief bij de Belastingdienst geregistreerd als ondernemer…

Waarschijnlijk wordt de nieuwe slogan: “Leuker kunnen we het niet maken, ook niet makkelijker, maar wel raar.”