Was Cees ’t Hart zijn miljoen waard?

Voorheen bleven zuiveldirecteuren tot ze met pensioen gingen. Nu niet meer.

Dat bewijst Cees’t Hart van Friesland Campina. Hij stapt na zeven jaar over naar één van de grootste internationale biermerken, Carlsberg. Van bulkproduct melk naar bulkproduct bier, zou  je kunnen zeggen.

Ik heb Cees’t Hart na zijn aantreden de man van 1 miljoen genoemd. Dat was zijn jaarsalaris en in mijn ogen (te) hoog. Dat zou ik nu meer zo gemakkelijk zeggen. De vraag is meer: is hij het waard geweest? En dan kan ik niet anders zeggen dan: ja.

FrieslandCampina betaalt een goede melkprijs uit. Heeft in vele delen van de wereld wat in de melk te brokkelen. Terwijl het in Nederland vooral bulkproductie is, dat met moeite de melkprijs op kan brengen, wordt in het buitenland echt winst gemaakt. In China is de babyvoeding bijzonder winstgevend. En zo zijn er meer voorbeelden.

’t Hart is er ook in geslaagd de integratie van Friesland Foods en Campina geruisloos te laten verlopen. Bij de boeren is het gesprek over de bloedgroepen van het verleden verstomd. Dat is een prestatie in een paar jaar.

Dat kwam ook door de heldere taal van ’t Hart. Hij stippelde een duidelijke lijn uit. Bijvoorbeeld op het terrein van duurzaamheid. Tegenstanders konden hun ei kwijt, maar de constante lijn van de directie bleef in stand.

Daar houden boeren van, duidelijkheid. Die verschafte ’t Hart. Dat leverde hem veel goodwill op.

En nu vertrekt hij. Te vlug? Misschien. Aan de andere kant zijn frisse inzichten voor een bedrijf nooit verkeerd. Daarom had ik liever niet Roelof Joosten gehad als opvolger. Dat is meer van hetzelfde. Een bijna zestiger, die het goede beleid van zijn voorganger wil voortzetten.

Ik had liever een frisse veertiger of vijftiger van buiten gehad, die weer met nieuwe dynamiek het bedrijf zou doorstoten naar de toekomst. De Raad van Commissarissen heeft echter een tikkeltje conservatief gekozen voor continuïteit. Als goede democraat moet je die beslissing respecteren.