‘Waarom geen zwevende percelen of een zwevende douche?’

Jurist Walter Parlevliet zou graag zien dat de agrosector breder kijkt naar de mogelijkheden van drones.

De land- en tuinbouw moeten veel breder dan ze nu doen kijken naar de toepassingsmogelijkheden van drones, vindt Walter Parlevliet. Hij is jurist, gespecialiseerd in luchtrecht en directeur van het Dutch Institute for Air Law & Policy. Daarbij is hij gefascineerd door wat drones nog meer zouden kunnen betekenen. Waar nu drones in de landbouw slechts worden ingezet om vanuit de hoogte naar gewassen te kijken, om daaruit teeltmaatregelen te distilleren, denkt Parlevliet aan veel spectaculairder toepassingen.

Waar moeten we aan denken?

“Zwevende maaivelden. Percelen die in zijn geheel de lucht in gaan om in hogere luchtlagen meer effectief zonlicht op te vangen. Je ziet dat ook hoog in de bergen het zonlicht intenser is, meer ultraviolet. Je creëert zo ruimte in verstedelijkte gebieden. Je zou zoiets boven zee kunnen doen. ’s Nachts als het donker is laat je de percelen zakken. Je kunt ook aan zonnepanelen denken of windturbines. Op grote hoogte zijn geen wolken en het waait er harder.”

Denkt u dat het energetisch kan? Het lijkt op het verhaal waarin de Baron von Münchhausen zich aan zijn eigen haren uit het moeras trekt?

“Sowieso moet je bedenken dat teeltsystemen op glaswol veel lichter zijn dan op aarde. Maar waar ik vooral voor pleit is om bestaande paradigma’s los te laten; niet denken in beperkingen. De uitdaging is om te bedenken hoe drones de landbouw verder kunnen helpen. Je mag in plaats van drones ook luchtvoorwerpen zeggen. De Nederlandse land- en tuinbouw is altijd ‘in the lead’ geweest als het gaat om ideeën, om innovatie. Ik ben geen technicus, maar laten we nou oppassen de gedachte aan wat nog meer zou kunnen, meteen dood te maken. We moeten ons de opdracht stellen: ‘Wat kunnen kunnen we nog meer met drones.’

Je hoeft van mij niet per se aan zwevende kassen te denken. Ga uit van een flexibel instrument, waarmee meer kan. Het hoeft niet op te houden bij gewasmonitoring en precisielandbouw.”

Waar mogen we aan denken?

Zoals gezegd, ik ben geen technicus of landbouwkundige. Laat Wageningse ingenieurs nadenken over hoe de landbouw hier verder mee geholpen kan worden.  De agrosector moet dat zelf doen. Je kunt ook denken aan zwevende stadslandbouw, zwevende zonneschermen of zwevende regenschermen. Het is goed daarnaar te kijken, al was het alleen maar voor de gewaskieming. Of juist vliegende waterbassins, zeg maar een zwevende douche.”

Heeft u gesproken met ingenieurs luchtvaarttechniek van de Technische Universiteit in Delft? De zwaartekracht is hier toch nogal een kwestie, lijkt me.

“Nee, daar heb ik geen contact mee gehad. Ik ben jurist. Ik wil alleen de land- en tuinbouw oproepen hier actief te worden. Er wordt voor drones, vliegende voorwerpen, nu regelgeving ontworpen in Nederland. Die wordt afgestemd met Europa. Ik zeg: doe mee aan die discussie, probeer als landbouw daar bij aan te haken.”

Wat is uw belang?

“Ik zou het leuk vinden als mensen mijn boek Handboek Luchtrecht lezen, of Terecht Bouwrecht, waarin ik het ook over dit soort toepassingen heb. Maar vooral hou ik van innovatie. Hoe kunnen we ons onderscheiden? Hoe kunnen we voorop blijven lopen met innovatie? Misschien moeten we straks concluderen dat het niet kan waar ik aan denk… Maar ik wil dat op voorhand niet aannemen.”