De ui is rond

Over de kabinetsbegroting kan je eindeloos debatteren. Politici doen dat, want het is een deel van hun werk. Over uienprijzen kan je ook heel lang blijven praten. Boeren doen dat, want het is een deel van hun werk.

Allebei moeten ze uiteindelijk een besluit nemen. Het grote verschil is dat politici spreken over andermans geld en boeren over hun eigen inkomen. Bij allebei geldt dat niemand in de toekomst kan kijken, maar dat ze dat wel proberen.

Vandaag heeft Sjoerd onze uien gerooid. Ze liggen nu te drogen op het land. Als de weersverwachting klopt, kunnen we ze over een week of zo oprapen en naar de schuur brengen waar we ze dan verder drogen en bewaren om ze op een goed moment te kunnen verkopen.

Of dat verstandig is, weten we pas achteraf. We hadden die uien ook meteen vanaf het land kunnen verkopen. De prijs was goed. Zo’n 16 of 17 cent per kilo. Ik heb Sjoerd zien twijfelen: “doe ik verstandig of neem ik de gok?” Hij nam de gok. Helemaal. Sommigen verkopen de helft en speculeren met de andere helft. Sjoerd niet. Hij hoort de verhalen dat de vanaf-het-land-verkoopprijs altijd een keer verdubbeld wordt. Maar hij weet ook uit eigen ervaring dat je soms net te laat toehapt.

Toch is hij wederom optimistisch. In Oost-Europa is de oogstverwachting een laag aantal tonnen per hectare. Dat moet volgens hem de prijs opdrijven. Om mij te overtuigen zegt hij dat ook veel speculanten uien hebben gekocht. Wie dan die speculanten zijn weet hij ook niet precies.

Ik heb nog gezocht naar uien-spreekwoorden die wat wijsheid konden verschaffen, maar ik heb ze niet gevonden. “De ui is rond en kan alle kanten oprollen”, zegt Sjoerd. Daar zullen wij het mee moeten doen en de politiek ook.