1963: melk koelen met koelringen

Om te voorkomen dat de verse melk zuur werd, moest de temperatuur echter toch zo snel mogelijk omlaag. Wie een sloot achter het huis had, zette daar soms de bussen in. Anderen hadden bakken waar koud water doorheen stroomde.

Vaker werden koelringen gebruikt. Deze ringen, eigenlijk dunne buizen, hadden kleine gaatjes. Door de ringen om de halzen van de melkbussen te hangen en aan te sluiten op een waterslang, stroomde koud water langs de bus. Door af en toe te roeren, werd ook de ‘binnenste melk’ koud.

Dit is lang dé manier geweest om melk op het bedrijf te koelen: buizen om de hals leggen. Door kleine gaatjes stroomde continu koud water langs de bus. – Foto: Misset

Eind jaren zestig van de vorige eeuw, kwamen de melkkoeltanks op. Sommige modellen waren open omdat ze met de hand schoongemaakt moesten worden. Dan moest je erin kunnen. Maar al snel won de ovale dichte vorm aan populariteit. Begin 1970 had een kwart van de melkveehouders al zo’n tank. Stimulerend voor de aanschaf was zeker de iets hogere melkprijs vergeleken bij bussenmelk.

Niet alleen maar enthousiasme over melktank

Niet elke boer was echter enthousiast over de tank. Hij was duur en het vullen was lastig omdat de zware melkbussen er aanvankelijk op de kop in geleegd werden. Toen de melkfabriek het gebruik van koeltanks verplicht ging stellen, was dit voor heel wat kleinere melkveehouders de druppel; ze stopten ermee.