1963: kinderen halen koeien uit de wei

Jong geleerd is oud gedaan, ook in 1963 toen deze foto werd gemaakt. Ook toen hielpen kinderen al vroeg mee op de boerderij. Een klusje als koeien ophalen, was iets dat zij prima aan konden. Thuis kon vervolgens het voeren en melken beginnen.

Melkbussen met vacuüm

Veel boeren molken toen al niet meer in een ketel die aan een riem onder de koe hing. In plaats daarvan gebruikten ze emmerinstallaties, losstaande melkbussen met vacuüm erop. Bij al deze melkmethoden was het nodig om de koeien naar huis te halen, omdat daar de vacuümleiding was aangelegd. Boeren die molken met een weidemelker, een mobiele melkinstallatie, hoefden de koeien niet op te (laten) halen. In plaats daarvan gingen zij naar de dieren toe.

Eenmaal bij huis wisten de koeien meestal hun plek in de stal wel. Ze liepen er zelf heen, daarna was het alleen nog maar een kwestie van de ketting vastmaken om hun nek al waren er natuurlijk altijd eigenwijze dieren die liever de plek van een buurkoe innamen. – Foto: Misset

Dat scheelde gesjok met koeien – soms een heel stuk over de weg – maar aan de andere kant moest de boer wel die volle melkbussen uit de wei mee terug naar huis sjouwen. En als het regende, was het lastig om schoon te werken. Het water droop langs de flanken van de dieren omlaag, nam onderweg zand en ander vuil mee, en kwam terecht op de onderhangende apparatuur.

Sjouwen niet meer nodig

In de jaren zeventig kwam de melkleiding opzetten en in het kielzog hiervan de visgraatmelkstal. Sjouwen met bussen en zeven hoefde niet meer, dat maakte razendsnel melken mogelijk: één man kon wel 60 koeien in een uur melken. Maar de koeien moesten wel nog steeds uit de wei gehaald worden, al dan niet door de kinderen.