AlgemeenOpinie

Bermonderhoud voor sociale samenhang

Niet alles hoeft van boven af geregeld te worden; bermonderhoud kunnen dorpen beter zelf doen.

Ons dorp heeft het bermonderhoud overgenomen van de gemeente. Dat wil zeggen, we krijgen geld van de gemeente en huren vervolgens een loonwerker in. Dat is voordelig voor iedereen. De oorspronkelijke gedachte was dat gezamenlijk bermonderhoud goed is voor de sociale samenhang, maar dat komt door die loonwerker een beetje op de achtergrond.

Onkruidoverlast of bloeiende bermen

De reden dat we het bermonderhoud hebben overgenomen is eenvoudig: onvrede. Veel boeren rond het dorp vonden dat de gemeente veel te weinig maaide, waardoor onkruidoverlast ontstond. Veel burgers vonden dat de gemeente veel te veel maaide, waardoor er geen mooie, bloeiende bermen meer waren. Daarom doen we het nu zelf.

Gevarieerde begroeiing

De loonwerker maait een keer of drie, en wil je meer dan moet je het zelf doen. Dat geldt voor de boeren en voor de burgers. Het resultaat is volgens mij positief. Her en der hebben we bermen met hoog fluitenkruid, met mooie bloemen of met meer onduidelijke begroeiing, en er vlak naast is alles tot gazonniveau weggemaaid. Een spontane vorm van mozaïekbeheer.

[([002_rb-image-2665418.jpeg]:inzetgroot)]

 

Samen maaien

Toch is er wel wat sociaals overeind gebleven: het kleine werk doen we zelf. Een paar keer per jaar worden alle mannen van het dorp opgeroepen om met de bosmaaier en ander gereedschap ter berm te trekken. Zo maaien we op plekken waar de grote machine niet kan komen: rond bomen, bij verkeersborden, onder bankjes en naast paaltjes.

Jakobskruiskruid te lijf

Ook verwijderen we dan het vermaledijde jakobskruiskruid uit de bermen. Deze grote giftige plant is ons gratis verstrekt door natuurontwikkelaars die veel grond rond het dorp in eigendom hebben. Ze hebben het spul ingezaaid en de zaadjes waaien over. Als het in veevoer terechtkomt, gaan koeien, schapen, geiten en paarden dood. Omdat bijna iedereen bij ons wel dieren houdt, of van dieren houdt, zien de meesten het belang van verwijdering wel in. Behalve dan de natuurontwikkelaars.

Van kansel naar e-mail

Drie keer per jaar wordt de bevolking dus naar het dorpsplein geroepen, net als vroeger op het platteland. Dan werd het zelfs afgeroepen vanaf de kansel. Het ging toen ook om gezamenlijke klussen als het bijhouden van houtwallen, het verdrijven van vreemd volk, het beheer van zandwegen en het schieten van wolven. Het afroepen vanaf de kansel werkt niet meer, we hebben niet eens een kerkgebouw. Tegenwoordig gaat het per e-mail, maar het effect is hetzelfde.

Win-win-win-winsituatie

De gekozen oplossing, iedereen maait wat hij gemaaid wil hebben, is een fraai staaltje van samenleven. Het is gezellig, want dankzij de goede deal met de gemeente is er genoeg geld voor de koffie, de borrel en een gezamenlijke maaltijd. Zowel voor de maaiers als voor alle andere inwoners. Een win-win-win-winsituatie.

Beheer
WP Admin