Opeenstapeling regels crime voor de boer

De opeenstapeling van regels maakt het werk voor de boer vaak onmogelijk. In de afgelopen weken ben ik tientallen keren aangesproken door gefrustreerde boeren die door de bomen het bos niet meer zien. Tijdens een hoorzitting in de Landbouwcommissie afgelopen week, bleek dat een groot deel van de Europese boeren de vele nationale en Europese regels helemaal zat is.

Vooral de technische details leiden steeds vaker tot onbegrip. Zo moet zich bijvoorbeeld aan beide kanten van een houtwal een sloot bevinden anders wordt de wal niet aangemerkt als landschapselement. Dat kan een boer veel geld kosten. Een ander voorbeeld; de regeling voor jonge boeren mag maar aan één boer per bedrijf worden toegekend, terwijl een onderneming soms door meerdere broers wordt geleid.

Tegelijkertijd zijn er ook tal van voorschriften, zoals de 80/20 regeling voor permanent grasland, de melkveewet, de vergroeningsmaatregelen en de NEC-richtlijn, waar boeren hun bedrijfsvoering op af moeten stemmen. En dan hebben we het nog niet eens over de strenge milieuwetgeving in de Natura 2000-gebieden gehad. Als gevolg van die opeenstapeling aan regels zitten sommige boeren vaker achter hun bureau dan dat ze in de stal staan.

Hoewel we de basis van het landbouwbeleid moeten behouden, zijn aanpassingen van de regels hard nodig. De vraag die we moeten stellen is: Hoe maken we het beleid efficiënter? Sommige partijen zoals de VVD en D66 wijzen keer op keer naar innovatie als het gouden ei voor de landbouw, maar innovatie alleen is niet genoeg. Ook een solide landbouwbeleid is nodig om in de toekomst onafhankelijk te kunnen blijven als het gaat om de productie van voldoende voedsel. Bovendien loopt Nederland al ontzettend ver voor op andere landen op het gebied van innovatie.

De regels die vanuit de Europese Commissie maar zeker ook vanuit de Nederlandse overheid op het erf van onze familie- gezinsbedrijven terechtkomen, moeten veel beter aansluiten op de werkelijkheid. De regeldruk zorgt er namelijk voor dat er steeds meer boeren zijn die aangeven geen boer meer te willen zijn.

De boer zou de parel van het platteland moeten zijn, maar wordt steeds vaker de dupe van pietluttige regels die fatsoenlijke bedrijfsvoering in de weg staan. Het flexibeler maken van die regels zou voorop moeten staan om er voor te zorgen dat onze familie- gezinsbedrijven ook in de toekomst kunnen blijven bestaan.

Eurocommissaris voor de Landbouw Phil Hogan lijkt die boodschap in ieder geval te hebben begrepen want afgelopen week presenteerde hij een eerste pakket aan maatregelen die het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid eenvoudiger moeten maken. Na de zomer volgt een tweede pakket. Wanneer volgt de Nederlandse overheid?