Ziek van de zorgen?

Boeren zijn niet vaak ziek. En als ze ziek zijn, zijn ze ook echt ziek. Dat is nu in toenemende mate het geval.

Dat bewijzen de cijfers van de Bedrijfsverzorgers. Die moeten veel vaker inspringen op bedrijven. In verschillende provincies tot tien procent meer. Ook wordt langer hulp gevraagd. De boer is dus langer ziek. Aarzelend wordt gezegd dat het mogelijk te maken heeft met de toenemende werkdruk op de boerderijen.

In mijn beleving is dat zeker het geval. Er komt veel meer op de boer af. De hele maatschappij oordeelt over hem. Mensen als Marianne Thieme en de aanverwante activisten doen niet anders dan de boer afschilderen als een ondier. Dierenwelzijn staat volgens hen niet in zijn woordenboek. Dat schreeuwen ze luid van de daken. Dat deprimeert.

Dan de onzekerheid over de opbrengsten. Neem de melkprijs. Vorig jaar, toen die opveerde, namen velen de beslissing te investeren in uitbreiding van de stal. Niet onlogisch. Vele bobo’s toeterden dat de grondstofprijzen – en dus ook de melkprijs – hoog zouden blijven.

Dat valt dit jaar toch tegen. De verwachtingen op de zuivelmarkt zijn niet daverend. Is het een wonder dat een boer in de stress schiet als zijn opbrengsten dalen, de kosten stijgen en rente en afschrijving voor de nieuwe stal moeten worden opgebracht? Daarbij: niet elke boer kijkt in de spiegel om zich af te vragen of hij wel een goede ondernemer is, die een verdere uitbreiding aankan.

Daarom, het toenemend aantal ziektegevallen bij de boer is verklaarbaar. Het kan ook structureel blijken te zijn. Zorgwekkend!