‘We doen dit in ons eigen tempo en met eigen geld’

Arie doet samen met zoon Gerben (niet op de foto) het meeste werk ‘achter’. Hij verzorgt ook rondleidingen op het bedrijf voor klanten van de winkel.

Arie

De stap naar een winkel was voor ons wel logisch, we wonen dichtbij Zwolle en zijn mensen gewend. In 1999 konden de mestvarkens mee met de eerste varkensopkoop. Met wat we daarvoor kregen, zijn we begonnen met het ijs. Wij hebben leuke klanten, want wie een ijsje komt eten, is goedgehumeurd. Ik hou er van om mensen uit te leggen over het boerenbedrijf, ze weten er maar zo weinig van, ik noem het wel eens ontwikkelingswerk. Van mijn kant probeer ik rekening met burgers te houden en rij op zaterdag niet met mest.

Ze vindt dat ik weleens vaker mag helpen afruimen

We doen het bedrijf in ons eigen tempo, steeds een stapje erbij, met eigen geld. We zijn klein begonnen, nu is de winkel echt een onderdeel van de bedrijfsvoering. De stal en de winkel doen we echt samen, in huis vindt Willemien weleens dat onze zoons en ik vaker mogen helpen met afruimen, of eerder de telefoon kunnen opnemen.

Ze heeft een alvleesklierontsteking gehad en het jaar daarna zijn wij MKZ-geruimd. Samen door moeilijke tijden gaan, dat lukt ons al 30 jaar. Zelf bleek ik in 2010 een hartafwijking te hebben. Ik ben gedeeltelijk afgekeurd, hard werken met de handen gaat niet meer. Onze tweede zoon zit nu in de maatschap, de derde werkt bij een boer 5 kilometer verderop. De oudste heeft geen interesse om het bedrijf voort te zetten en werkt bij een loonwerker in Hattem. Het is met al die regels een uitdaging om jongeren gemotiveerd te houden voor het boerenbedrijf.

Het is bij ons de zoete inval. Als het koffietijd is, dan is dat voor iedereen: de meisjes die in de zomer in de winkel helpen, de dierenarts, de loonwerkers of wie dan ook. Iedereen kan aanschuiven. Waar veel kan, daar kan nog meer. Wij zijn grootgebracht met gastvrijheid, als er iemand bij in schiet, dan zij wij dat zelf.

Ik ga graag naar sportwedstrijden van onze zoons, help mee in hun verenigingsleven. De oudste kocht een huis en is aan het klussen, ik probeer zo veel mogelijk te helpen. Als ik weg ben, dan vangt Willemien dat weer op. Op zondag zijn we gesloten. Niet principieel, maar om een dag in de week vrij te hebben. Dan gaan we graag samen fietsen.

Willemien is degene die het ijs maakt. Verder is zij degene die de huishouding en grotendeels de winkel verzorgt.

Willemien

In 1983 ontmoette ik Arie, via onze vriendengroep. Dit bedrijf was van zijn ouders. Ik ben boerendochter, maar zei vroeger altijd dat ik niet met een boer wou trouwen. Als het je eigen bedrijf is, dan is het toch anders en met de winkel erbij vind ik het hartstikke leuk. In 1999, toen de jongste vier was, ben ik met de winkel begonnen. Er stond een advertentie in Boerderij voor ijs maken, dat leek ons wel wat en kaasboeren waren er al genoeg in de omgeving. Voor die tijd was ik boerin, tegenwoordig richt ik me echt op de winkel. Nadat tijdens de MKZ ons bedrijf was geruimd, zijn we ook streekproducten erbij gaan verkopen. De bezoekers kunnen ook de stallen bekijken.

Ik ben netjes, hij laat nog weleens iets slingeren

Arie en ik weten niet anders dan dat we 24 uur per dag samen zijn en alles samen doen. Zo zijn we ook opgegroeid, onze ouders deden dat ook al. Als we het een keer niet eens zijn, dan is het achter. We gaan dan even onze eigen gang of we praten het uit en dan is het wel weer goed. Bij het voeren van de kalfjes zeg ik nog wel eens ‘laat mij dat maar even doen’, als ik zie dat het sneller kan.

Ik ben meer van het opruimen, hij laat nog wel eens iets slingeren. Ik organiseer de huishouding, de winkel en ik maak het ijs. Achter, dat is voor Arie en onze zoon, want melken vond ik vroeger thuis al niet leuk. Ik weet wat het ijs oplevert, maar verdiep me niet zo diep in het doorberekenen. Arie is daar beter in dan ik. Gerben is bij ons thuis degene die de boekhouding van de koeien doet.

Arie is ook degene van ons die de mails of brieven verzorgt. Hij is erg goed in de omgang met mensen en geeft graag rondleidingen. Daar gaat wel veel tijd in zitten. Soms zie ik op de klok dat het tijd is om te melken. We zijn allebei creatief, maar op een andere manier. Van de jaarlijkse open dag, die dit jaar niet door kon gaan, maken we samen altijd iets bijzonders.

We hebben ook allebei functies in besturen, dat vinden we leuk. Op woensdagavond ben ik vrij, dat is echt mijn avond. Dan maak ik muziek, ik speel accordeon. Vakantie schiet er bij ons bij in, maar we gaan wel eens een weekendje weg. Meestal wordt dat gecombineerd met ergens iets ophalen.

Willemien bezig in de winkel die klein maar inmiddels een volledig onderdeel is van het bedrijf.