Varkenslucht

Rodney leeft 24 uur per dag in huis. En niet in de bijkeuken, nee, gewoon in de woonkamer.

Op de agenda van vandaag staat: ‘Rodney’. Rodney moet ontschurft worden. Rodney is een varken. Mijn collega waarschuwde me al dat ik niet moest schrikken. Dat doe ik dus wel. Want Rodney blijkt een 250 kilo wegend varken. Gecastreerd, dat wel, maar nog steeds enorm groot voor een huisvarken. Want dat is de schok: Rodney leeft in huis! Eerst denk ik nog even dat Rodney de bijkeuken gebruikt voor de nacht en verder in de tuin leeft, maar dat is een illusie.

Stank

Rodney leeft 24 uur per dag in huis. En niet in de bijkeuken, nee, gewoon in de woonkamer. Rodney ligt op de bank, Rodney loopt door de keuken, Rodney kijkt samen met zijn vrouwtje tv en Rodney eet mee met de familie. Het hele huis stinkt naar Rodney. Want hij komt zelden buiten en doet zijn ontlasting ook gewoon in de woonkamer. En dat vindt zijn vrouwtje heel normaal.

Minivarken?

Ik vraag Rodney’s bazin waarom ze in hemelsnaam een groot landvarken midden in een woonwijk in huis houdt. Ze vertelt dat ze Rodney heeft gekregen van een boer. Die boer vertelde haar dat Rodney een minivarken was. Dat Rodney als big al groter was dan het gemiddelde minivarken, wekte geen argwaan. Dat Rodney acht maanden later bijna 300 kilo woog, wel. Dus als ze me vraagt of Rodney niet wat groot is voor een minivarken, moet ik heel hard op mijn tong bijten om niet te lachen. Het goede nieuws: Rodney is gecastreerd en nu bijna een jaar oud, dus veel groter dan dit zal hij niet meer worden.

Paniek

Nu is Rodney redelijk goed opgevoed, maar een veearts met een spuit is natuurlijk geen leuk bezoek. Dus Rodney gaat er als een speer vandoor. Zijn baasje heeft een pak biscuitjes om hem te lokken, maar zodra Rodney me in zijn ooghoek ziet aankomen, rent hij weg. Nu is de woonkamer niet heel groot, maar een 250 kilo wegend varken dat rondjes rent om de tafel en daarbij de grond doet trillen en de beeldjes en borden uit de kast laat stuiteren, kan toch behoorlijk wat schade aanrichten. Het baasje raakt lichtelijk in paniek, want ‘dat doet Rodney anders nooit’. Aangezien zijn vrouwtje echt werkelijk alles eng en zielig vindt, kan ik geen strop gebruiken. Bovendien is de enige revolverspuit die we op de praktijk hebben, net overleden. Ik moet Rodney dus van dichtbij benaderen om een welgemikte injectie te geven. En ik weet dat ik maar één kans heb, want Rodney laat zich niet twee keer door mij voor de gek houden.

Niet leuk

Terwijl ik in een woonkamer een varken probeer te vangen, staat zijn baasje inmiddels met tranen in de ogen. Rodney vindt mij namelijk helemaal niet leuk (logisch: ik had een spuit in mijn handen) en maakt nogal wat lawaai. Ik heb geluk, op het moment dat hij in een hoekje staat, kan ik hem net raken. Rodney stuift naar de andere kant van de woonkamer. Omdat ik me een beetje schuldig voel tegenover zowel Rodney als zijn vrouwtje, zit ik vervolgens nog een kwartier met koekjes op de grond om het goed te maken met het varken. Maar de liefde is over, Rodney gaat mij niet meer leuk vinden.