‘Topkoe Ansje is gevallen’

Soms zit het mee en soms zit het boerenwerk nogal tegen. Onze Ansje van 17 jaar (geboren 23-07-2005) heeft nog nooit iets gehad. En dan heb ik het natuurlijk over onze MRIJ topkoe waar we enorm trots op zijn. Maar met Ansje zijn we ook vooral heel voorzichtig.

Ondertussen is het immers een oude dame die moet opboksen tegen de jonge dames in de stal. Helaas is ze gevallen na het afkalven en heeft dit geresulteerd in een vervelende situatie.

Mijlpaal

Een heuse mijlpaal bereikte ze in 2020. De dierenarts had tijdens het feestje van de tientonner, want Ansje scoorde 10.000 kg vet en eiwit, ook niets dan lof. De voerleverancier heeft dik aan Ansje verdiend. De loonwerker heeft indirect volop werk gedaan om Ansje aan het vreten te houden en dan heb ik nog niet eens de KI genoemd en de onderhoudsmonteur van de melkrobot. Die hebben allemaal ook flink gescoord.

‘Ik’, zei dierenarts Leo, ‘heb nog nooit een cent aan deze koe verdiend. Ze heeft nog nooit iets gehad, dus dit is er een die wel een lintje mag krijgen.’

Gevallen

Maar nu staan de zaken er anders voor. Na kalf nummer 12 (de vijfde dracht was een tweeling) is het hard werken voor haar en ook voor ons om haar weer in de benen te krijgen. De afkalfstal ligt vol met stro en daar heeft ze samen met haar kalf een plekje gekregen om bij te komen. De eerste dagen gingen wonderbaarlijk goed, maar helaas viel ze na een dag of drie en sindsdien is ze niet meer gaan staan. Balen. Echt niet leuk.

Nog steeds een topkoe

4,43% vet en 3,55% eiwit is het Nederlands bedrijfsgemiddelde van onze melkfabriek. Het gemiddelde van Ansje is 4,85% vet en 3,72% eiwit. En daarom is ze dus oprecht nog steeds een topkoe. ‘Ik denk niet dat we ooit nog zo’n koe weer in de stal krijgen’, zegt Luc enigszins treurig. ‘De kalveren waren stuk voor stuk toppers en het afkalven ging altijd eenvoudig.’ Zelfs opa Frans is betrokken en helpt mee de stront bij de koe weg te halen zodat ze prettiger kan liggen. Tot nu toe heeft dit alles nog niet mogen baten.

Omdat er nog meer koeien moeten afkalven en we de afkalfstal nodig hebben, moet er geïmproviseerd worden. Een stukje van de roosterstal voor de droogstaande koeien wordt afgedekt met een rubberen mat, zodat het een tochtvrij stekkie wordt. Daarop komt heel veel stro. En daar heeft het Koningskoppel een nieuw plekje gekregen. Het kalf is zoals gewoonlijk heel erg blij en huppelt vrolijk rond. Soms een beetje drinken bij moeder en even buurten bij d‘r tantes. En soms ligt ze tussen de dames op een eigen koematras. Heerlijk relaxen op een eigen plekje.

Voor nu levert het ons extra werk maar ook vooral extra zorg op. ‘Als het dan niet wat wordt, dan houden we er in ieder geval nog een mooi vaarsje aan over’, relativeert Luc.
Wordt vervolgd…