‘Toch niet met pensioen, want dochter neemt bedrijf over’

Hij is moe en wilde gaan stoppen. Maar toen meldde zich toch nog een opvolger. Wat nu?

Lang had hij uitgekeken naar zijn pensioen. Zijn leven heeft bestaan uit vooral hard werken. Doorleren deed hij niet; zijn vader had hem te hard nodig op de boerderij. In die tijd was veel van het werk nog handwerk, en dus was een sterke jonge kracht meer dan welkom en nodig. Het was duidelijk dat zijn bestemming op de boerderij lag.

Een groeiambitie heeft hij nooit gehad; het bedrijf dat hij destijds overnam van zijn ouders was bescheiden in omvang. In de loop van de jaren heeft hij het zelf gebracht naar een – naar hedendaagse maatstaven – klein bedrijf. Hij was er tevreden mee en kon zijn gezin ervan onderhouden.

‘Soms vroegen buren of hij bij verkoop aan hen wilde denken’

Ook leek het er lang op dat er geen opvolger zou zijn; de bedrijfsomvang was immers te klein. De kinderen vlogen uit en hadden andere ambities. Buurboeren informeerden weleens bij hem. Mocht hij het willen verkopen, zou hij dan aan hen willen denken? De honger naar grond in deze hoek is groot. Vaak twijfelde hij of hij nog een nieuw groeiseizoen door wilde, maar tot nu toe heeft hij het toch volgehouden met wat hulp van buren en kennissen. “Ik hou nog te veel van het vak,” zegt hij…

Een onverwachte wending

Recent heeft een van zijn kinderen aangegeven toch interesse in het bedrijf te hebben. Hij schrok ervan. Hoe dan? En wat betekent dit voor hem? Zijn dochter was samen met haar man tot de conclusie gekomen dat ze hun carrières wilden verleggen naar het produceren van ‘eerlijk’ voedsel. Ze zagen dat veel consumenten belangstelling hebben voor direct zakendoen met de boer en willen voelen, beleven en zien waar hun voedsel vandaan komt. Die kans willen ze niet voorbij laten gaan.

Na het grondig uitwerken van de plannen en het voeren van vele gesprekken startten ze een samenwerking met pa. Ook komt er een boerderijwinkel. Naast de verkoop van de zelf geteelde producten zijn er ook tal van andere zaken te koop om de winkel zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Na een betrekkelijk korte aanloopperiode draait de winkel goed en lijkt het erop dat een tweede inkomen mogelijk is.

Tussen hoop en vermoeidheid

Toch heeft de vader het moeilijk. Want waar hij eerder dacht aan de mogelijkheid om te stoppen, zal het nu waarschijnlijk uitdraaien op een overname. Dat is heel mooi, maar het betekent voor hem wel dat hij nog even een paar jaar door moet. Weliswaar veel rustiger aan, maar toch. Eerlijk gezegd benauwt hem dat. Want hij is moe. Erg moe. Moe van een leven lang hard werken, verantwoordelijkheid dragen en soms tobben.

“Ik zou willen dat het voorbij was,” zegt hij peinzend. En terwijl hij dat doet, kijkt hij naar zijn spelende kleinkinderen op het erf. “Maar ik ga nog effe door, want dit is ook goud waard!”