‘Stoppen met bestuurswerk’

Agrarische bestuurders zijn zó belangrijk, maar ik moet het even rustiger aan doen.

Henk en ik gaan voor het eerst in lange tijd weer naar een lokale LTO-avond. We wisten eigenlijk niet zeker of het wel op de locatie was waar we naar toe waren gereden, maar toen we aan de kapstok gewatteerde geblokte jassen én een CRV-jas zagen, wisten we het zeker: we waren op de juiste plek.

Ruim 5 jaar secretaris

Ruim 5 jaar heb ik mij als secretaris ingezet, maar de komst van een tweede kind en de fosfaatbeslommeringen op ons bedrijf hebben me doen besluiten ermee te stoppen. Naast mijn werk, de boerderij en de kinderen is niet heel erg veel tijd en energie over. Ik heb mij na het werken, eten en kinderen op bed leggen, regelmatig opgeraapt om de auto in te stappen en naar een vergadering of bijeenkomst te rijden. Eenmaal op de plaats van de bestemming ging het wel weer met de vermoeidheid.

Gelukkig vind ik het heerlijk om me te omringen met mensen en geniet ik van een avond met inhoud of gewoon met veel plezier. Daarna ging ik naar huis met te veel koffie en te veel adrenaline in mijn lijf, waardoor een op voorhand te korte nacht vaak nog korter werd.

Ganzen, PAS, fosfaatdiscussie

Maar ook de langlopende dossiers trokken me af en toe leeg. De ganzen, de PAS, de herbezinning op de PAS, de fosfaatdiscussie, het scheurverbod (dat hier in de regio heel nijpend is), discussies over waterpeil en of waterberging wel of geen verkapte natuur is.

Ik heb besloten, in al dit geweld, dat het voor mij op dit moment beter is om het wat rustiger aan te doen

Waar ik laatst echt even van moest zuchten, was de mededeling dat ‘ze’ gaan beginnen met het aanleggen van een 10 kilometer lange waterkant die geschikt moet worden als leefgebied van de vuurvlinder. Waar komt dat geld en de energie van ‘die mensen’ vandaan? En misschien de belangrijkste vraag: waar komt de vuurvlinder vandaan?

Vergaderingen, ruzies, maar ook verdriet

Vergaderingen, ruzies, beheersplannen, Natura 2000-wetgeving, faunapassages … maar ook verdriet, onmacht op de boerenerven … En ik heb besloten, in al dit geweld, dat het voor mij op dit moment beter is om het wat rustiger aan te doen. Ik kan er nu niet vol vuur voor gaan. Die tijd komt wel weer, als de kinderen wat groter zijn en ik misschien wat minder buiten de deur ga werken. Ik sta er wel open voor, want (agrarische) bestuurders zijn zó belangrijk, juist omdat het bij die heel langdurige dossiers ook een kwestie is van lange adem en van heel veel kennis.

Heel veel respect

Op deze lokale jaarvergadering van LTO nam de voorzitter namens de vereniging afscheid van mij. Ook vroeg hij aan Arjan, een medebestuurder, of hij nog ten minste een jaar wilde blijven zitten. Er spelen namelijk wederom dossiers waarbij zijn kennis en ervaring heel erg nodig zijn. Arjan zit er al ruim 11 jaar in en weer zei hij ‘ja’.

Voor al die boeren die naast al hun persoonlijke of bedrijfsmatige sores onze besturen blijven bemannen en bevrouwen, heb ik heel veel respect.