Psychologie van het vlees

’Het ’wetenschappelijk onderzoek’ van hoogleraren Stapel, Zeelenberg en Vonk, waaruit zou blijken dat vleeseters ’egoïstische hufters’ zijn, berustte volledig op fraude en is niet gebaseerd op enige onderzoeksgegevens.”

Met een gerust hart doe ik boter in de pan, bestrooi de runderlapjes met zout en peper en voeg nog een takje rozemarijn toe. Ik ben geen vegetariër en
Sjoerd al helemaal niet. Die heeft het liefst elke dag aardappels, groente en vlees.
Favoriet is een sudderlap die uit elkaar valt van
garigheid. Hij vindt het al zonde als ik gehakt verwerk in een prutje bij de rijst. Dat lust hij wel, maar: het telt niet als warm eten!
Diederik Stapel is degene die de zogenaamde onderzoeksgegevens verzonnen heeft en door de universiteit van Tilburg meteen op non-actief is gezet.
Roos Vonk is mede-presenteerder van het onderzoek. Op haar web-site schrijft ze: ”Wat hij gedaan heeft is op zichzelf al verbijsterend. Dat uitgerekend hij dit gedaan heeft maakt het extra schokkend en laat zien hoezeer ook wij als psychologen ons volstrekt kunnen vergissen in mensen”.
Ik lees een aantal van haar
columns en Roos lijkt me een heel leuk mens. Ze schrijft verder: ”Het onderzoek naar de psychologie van vlees was sowieso al controversieel en verschillende mensen hadden de indruk dat de onderzoekers er een draai aan hadden gegeven die hen goed uitkwam. Toen ik dat merkte heb ik me daar nogal over opgewonden. Ik dacht: Hoe kun je nou in hemelsnaam denken dat een wetenschapper zomaar even wat verzint?”
En verderop: ”Terugkijkend is dit wel een afgang van mega-formaat. Niet alleen was het onderzoek niet waardevrij, de resultaten waren compleet fake! We kunnen niet zeggen dat het denken aan vlees mensen hufterig of eenzaam maakt (zoals we zeiden), maar ook niet dat het omgekeerd dat is. We weten het niet. De vragen die we hierover hadden, moeten we alsnog onderzoeken en dat zullen we ook doen”.
Misschien kan er een vraagje over liegen aan toegevoegd worden?