Mais in afrijpingsfase

De Hongaarse mais heeft zijn afrijpingsperiode ingezet. Nooit eerder zag ik hier zo’n mooie afrijping als dit jaar. De graanboeren zitten desondanks in zak en as.

De stengel toont verdroging aan. Dit begint aan de wortel en gaat omhoog. De kolven plooien zich in een hangende positie. Het graan komt bloot te hangen.

De eerste drogestofbepalingen eind augustus gaven al vochtgehaltes aan die varieerden tussen 24 en 28 procent. Het ligt daarmee in de lijn der verwachting dat dit vochtgehalte over een kleine anderhalve maand rond 13 tot 15 procent zit. Dat zou leuk zijn, want dan hoeven we geen kosten te maken voor het drogen.

De enige spelbreker kan een langdurige regenperiode in september zijn. Op dit moment (10 september) ziet het daar niet naar uit. Integendeel zelfs. Het is hier de laatste maand zelfs extreem warm. Op 7 september was het recordwarm met 37,6 graden. Het oude record, daterend uit 1946, werd met 0,9 graden verpulverd.
(Aanvulling: Bij drogestofbepalingen op 12 september kwamen we al aan 15,7 procent vocht. )

Wisselende opbrengsten verwacht

In meerdere Hongaarse regio’s heeft het dit jaar genoeg geregend. Die regen viel ook nog op gepaste tijdstippen; we kenden genoeg regendagen in de vollebloeiperiode. Toch zijn niet alle Hongaren zo positief over de verwachte opbrengst. Vanuit de belangrijke akkerbouwregio in het Zuiden (de streek Oroshaza-Mezöhegyes) klinken geluiden van schrale oogstverwachtingen, omdat het daar veel minder zou hebben geregend.

Wij zijn echter positief gestemd en verwachten 13 tot 14 ton te halen bij een vochtpercentage van 13 à 15. De enige keerzijde is dat we in juni zéér lokaal met een orkaankrachtige windhoos te maken hebben gehad. Deze trok een circa 100 meter breed spoor van vernieling in een veld van 23 hectare. De mais heeft zich daar hersteld, maar moet wel met de nodige wijsheid en voorzichtigheid geoogst worden om geen onnodig kolfverlies te lijden.

Graan dumpen

Al met al verwacht ik dat de mais voor velen meer geld in het laatje zal brengen dan de granen. De graanboeren zitten overigens momenteel in zak en as. De gemaakte teelt- en mechanisatiekosten zijn realistisch bij een marktprijs van 18 tot 23 cent per kilo tarwe. Nu de tarwe slechts een marktprijs haalt van 9 tot 12,4 cent, ligt het financiële plaatje zwaar op de maag. Graanbedrijven dumpen nu dan ook massaal hun graan om de gemaakte kosten te kunnen betalen.