Klein wereldje

Het internet ligt eruit. Ik wil naar buiten kijken om te zien of de draad nog door de lucht hangt, maar het enige dat ik zie, is ons tuinhekje.

Daarachter is de wereld gehuld in een dikke, witte deken. Typisch voor deze tijd van het jaar hier. Gelukkig trekt de mist meestal na een paar uur wel weer op, als het zonnetje begint te schijnen.

De mist doet me altijd denken aan ons eerste jaar hier. Toen we hier amper twee maanden waren en het meisje dat destijds onze tolk was, mij meenam naar haar oom en tante waar ze wijn gingen maken.

De druiven in de achtertuin werden geplukt door de dames van de familie (inclusief oma van 80). En in een grote ‘Asterix­ en­ Obelix­-ton’ gegooid waar een grote slinger aanzat. Waar vervolgens vader en oom om beurten rondjes mee gingen lopen, waardoor een grote pers de druiven plette en er zo het sap uitperste. Dat weer in een ander vat ging. Waarna er, als ik het goed heb, een ei aan te pas kwam. Dat, als het ging drijven, aangaf dat het sap in de wijnvaten kon. Geloof ik.

Ik geef toe dat ik niet zo heel goed heb opgelet. Maar ik weet nog wel dat het verse druivensap me bijzonder lekker smaakte. En dat ik onder de indruk was dat ze dit zo zelf in hun achtertuin deden. Net als al hun buren. Samen met al het andere eigenlijk dat ze zelf fabriceren. Net als in Nederland vijftig jaar geleden. Zonnebloemolie van eigen zonnebloemen, bloem van eigen tarwe, brood uit de steenoven, ingemaakte groenten, melk, eieren en kip uit eigen tuin. Maiskorrels voor kippen, varkens en meel. Waarna de kale kolven weer werden gebruikt om de steenoven mee aan te maken.

Ja, bij die familie hoeven ze niet aan afvalscheiding te doen. Want bijna alles wordt weer hergebruikt. Daar moet ik nog wel vaak aan denken als ik weer een vuilniszak vol verpakkingsmateriaal en plastic in onze container gooi.

Michel komt melden dat ze waarschijnlijk de glasvezelkabel hebben geraakt tijdens de bouw. Dat betekent de komende dagen geen internet. En dan pas merk je hoeveel je er eigenlijk mee doet. Hoe klein je wereldje wordt zonder. Met of zonder mist. Soms kun je misschien maar beter vijftig jaar terug in de tijd leven. Weet je ook niet wat je mist.