Kamer te huur

Sinds afgelopen week hebben we officieel een chambre d’hôtes. Ingeschreven bij de Franse Kamer van Koophandel hebben we één kamer in de verhuur op een prachtige locatie.

Afgezien van een inschrijving bij de Chambre de Commerce, heb je een verklaring nodig van de gemeente en een soort licentie van de douane. Die licentie wordt gecheckt door de plaatselijke gendarmerie. Twee jonge agenten kwamen op een middag met nog meer papierwerk op bezoek: “Geen idee waarom, maar er is ons gevraagd dit formulier samen met u in te vullen.” Vreemde vragen zaten ertussen. Onder andere: wat is de voornaam van uw vader en moeder? Alles natuurlijk naar waarheid beantwoord. Aardige kerels overigens, maar het halve dorp was in rep en roer. Geen wonder, want de gendarmerie zie je nooit in Barcus en niemand draagt een veiligheidsriem in de auto. Menig dorpsbewoner vertelde ons naderhand dat ze vriendelijk hebben gezwaaid naar de heren van de wet, in de hoop zo een bekeuring af te wenden.

Geen topjaar op komst

Uiteraard hopen we deze zomer de kamer nog te kunnen verhuren aan avontuurlijke Nederlanders. Al gaan we ervan uit dat dit jaar geen topjaar wordt, het zou leuk zijn om iets van de investering terug te zien. Wij zijn ervan overtuigd dat dit een mooie plek is om een vakantie door te brengen. De natuur doet zijn uiterste best en de heuvels rondom ons worden nog elke dag een beetje groener. Het gras groeit tegen de klippen omhoog. Aangezien de koeien nog even moeten wachten, hebben we de buren gevraagd of zij hun paarden bij ons willen weiden. Het zijn hele zachtaardige dieren en ze doen hun uiterste best om het lange gras kort te krijgen. Een mooi gezicht, zo’n koppel.