‘Internationaal bezoek, varkensvleesprijs en polygamie’

Oostenrijk heeft de beste varkensvleesprijs van de EU. Dat vertelden internationale bezoekers, schrijft columnist Erik Stegink.

In de afgelopen periode leek het wel dat er een hele wereld van culturen aan ons voorbij kwam. Via De Schothorst zat ik met een Chinese collega-varkenshouder en zijn gezin tussen de varkens te filosoferen over hoe we met varkens omgaan. Hij met een bedrijf van bijna een half miljoen varkens en wij met onze innovatieve stijl. Oostenrijkse voerfabrikanten die melden dat de varkensvleesprijs en het consumptiepatroon in hun land de hoogste van Europa is. En dan hadden we Braziliaanse en Columbiaanse dames die via Topigs Norsvin Nederlandse varkensbedrijven bezochten. Zij wilden bepaalde inseminatietechnieken onderzoeken.

Verbazing dat Nederland geen minister van landbouw heeft

Wat trekt het buitenlanders toch om naar Nederlandse varkensbedrijven te komen kijken? Opvallend is dat alle buitenlanders het vreemd vinden dat wij geen minister van Landbouw hebben die onze trots en kundigheid vertegenwoordigt. Misschien dat boerenverstand, begrip en uitwisselingen volgend jaar kansen bieden.

Veel varkensvlees naar China exporteren

Laten we volgend jaar veel varkensvlees naar China exporteren en Rusland imponeren met hele goede argumenten om de grenzen te openen voor Nederlandse producten. Een vrije economie waarbij we iedereen in elkaars waarde laten. Tja deze ‘wereldse kerstgedachte’ geeft mij een tevreden gevoel en zou een mooi vooruitzicht zijn.

Oegandese vrouw zocht Nederlandse boer

We leren van elkaar, maar moeten iedereen wel in zijn waarde laten. In Arabische en Afrikaanse landen zijn mensen die graag varkensvlees eten en wat mij betreft kunnen ze niet genoeg vlees eten. Toch zijn bij mij de afgelopen periode de gewoonten van een groep Oegandezen het meest bijgebleven. Een van de Oegandese dames die ons via Agriterra bezocht, was op zoek naar een Nederlandse boer … Nee, geen boer zoekt vrouw maar Oegandese vrouw zoekt Nederlandse boer. In het opleidingstraject van good governance binnen coöperaties vertelden de Oegandese dames dat in Oeganda polygamie een gewoonte was. Een man met vier vrouwen was een teken van welvaart en gaf een persoon statuur en aanzien. De voorzitter van een grote agrarische Oegandese coöperatie was een goed opgeleide vrouw en zij vertelde trots over dit gebruik in haar land. Nu zie ik onze bestuurders of collega’s niet met meerdere vrouwen trouwen, laat staan dat dit bij wet mogelijk is. Maar zou dat in de Nederlandse cultuur überhaupt geaccepteerd worden?

‘Onze 2 beren hebben 500 zeugen, dat is 1 op 250’

Onze twee beren hebben 500 zeugen: dat is 1 op de 250. Zou hierin het dierenrijk voor of achter lopen? De natuur is hier in haar diversiteit ook heel verschillend in. Culturen bij dieren en humane culturen zijn dus ook vergelijkbaar. Ach ja, daar zouden we van kunnen leren.

Beschouwend over en terugdenkend aan wat ik de afgelopen periode van de verschillende culturen gezien en gehoord heb, ben ik maar wat blij dat ik de feestdagen in een vertrouwde cultuur met mijn eigen ‘Knuffelmotte’ en familie kan vieren. Fijne feestdagen!