Het braafste jongetje van de klas

Eindelijk is het mooi weer. We zitten buiten met onze stagiair aan de koffie.

We vergelijken ons medicijngebruik met dat van hem thuis op zijn melkveebedrijf. Eigenlijk zijn het maar kleine verschillen en is er sinds de invoering van het bedrijfsbehandelplan weinig veranderd bij hun en bij ons. Ik vraag me af of veel bedrijven een voorraadje ceftiofur hadden. Want dat is het enige middel dat wij nu niet meer gebruiken en het was toch wel erg gemakkelijk om de behandelde koe niet uit te hoeven houden.

Ik weet dat er op veel dierenartsenpraktijken flesjes staan te wachten tot ze vernietigd zullen worden. Hoe zou dat eigenlijk in andere landen zijn? Wordt daar op grote schaal gebruik gemaakt van moderne diergeneesmiddelen die men liever voor humaan gebruik bewaart? Men doet ons altijd geloven dat de Nederlandse boeren de zwarte schapen zijn, maar ik geloof daar niet zoveel van. Als ik om me heen kijk zie ik ook bij collega-koeienboeren nooit iets vreemds. Hoe zit dat dan? Zeer binnenkort krijg ik daar een beter beeld van, want we krijgen een bijzondere stagiaire.

Een meisje uit Canada van Nederlandse ouders die een paar weken bij haar oom in de buurt logeert en graag wat wil bijverdienen. Er ligt een berg werk op ons te wachten, dus een paar extra handen kan geen kwaad. Zou ze trekker kunnen rijden?

Met haar oom komt ze kennismaken. Ze blijkt een super enthousiaste meid die perfect Nederlands spreekt en thuis in Canada op een boerenbedrijf werkt. Al bij de rondleiding komt de bedrijfsvoering ter sprake. Wat spuiten zij een koe met een slakkenpoot? Ceftiofur! Wat doen ze met een kalf met longontsteking? Standaard ceftiofur! Ik begin al heel wat wijzer te worden. Wanneer ik haar vertel hoe we in Nederland met ons medicijngebruik omgaan kijkt ze me verbaasd aan. En de hoeveelheden die er per koe per jaar gebruikt worden blijken ook flink hoger te liggen. “Werk je op een probleembedrijf?” vraag ik haar dan. Maar dat blijkt natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Dacht ik het niet.

We zijn weer het braafste jongetje van de klas. Wij, ontwikkelde en vooruitstrevende melkveehouders mogen aan de leiband lopen. Het is te raden hoe ik me daarover voel. De zon voelt plots verstikkend warm.