Een vogelverschrikker in een moestuin. Die houdt helaas geen zwarte luizen tegen. - Foto: ANP BoerenlevenColumn

‘Gespuis in de moestuin’

Zou het kunnen dat we met onze moestuin geprofiteerd hebben van het middelengebruik van boeren?

Met een goede vriend stond ik over zijn spinazie gebogen. Allebei hebben we een moestuin(tje) en bij ons allebei gaat het na een hoopvolle start steevast mis. Onkruid krijgt de overhand, elk jaar weer.

Zwarte luizen

Maar bij de spinazie is wat anders aan de hand. Die zit vol zwarte luizen. Aan bestrijdingsmiddelen doen we niet, we proberen samen te werken met moeder natuur, zoals dat heet. Maar dan moet ze wel een beetje meewerken en dat doet ze niet altijd. Natuurlijk kennen we de zelfgemaakte middeltjes zoals knoflookprut en brandnetelgier dat zó stinkt dat luizen maken dat ze wegkomen.

Maar wie wil er nou spinazie met stinkprut? Wij niet in elk geval. De verleiding om chemie te gebruiken is groot. Een piepklein beetje middel, een dopje op een hele gieter, hoe erg is dat nou helemaal? Maar omdat er geen middelen in huis zijn, kunnen we er ook niet naar grijpen.

Meer gespuis en ongedierte

Het komt, en dat niet voor het eerst, in ons op dat de hoeveelheid gespuis en ongedierte in de tuin de laatste jaren is toegenomen. We vragen ons af, ook niet voor het eerst, of het iets te maken kan hebben met het middelenpakket van boeren dat al jaren uitdunt. Luisbestrijders, viruskillers, lang niet alles is meer toegestaan. Kan het zijn dat wij als hobbytelers al die jaren meegeprofiteerd hebben van het middelgebruik van boeren zonder het te weten? Dat we dachten dat biologisch helemaal niet zo moeilijk was, maar dat onze luisdruk in feite zo laag was doordat anderen ze voor ons bestreden?

Kan het zijn dat wij als hobbytelers al die jaren meegeprofiteerd hebben van het middelgebruik van boeren zonder het te weten?

Coloradokevers vangen met de hand

Mijn grootouders hadden vroeger ook een moestuin. Geen friemelstukje zoals ik, maar een hele grote boerenmoestuin. Met veel aardappelen en uiteraard sla. Meikoningin als ik het me goed herinner, groot en mals en behalve zand zat er zelden iets in wat er niet thuishoorde. Gebruikten zij chemische middelen? Nee. Althans, niet voor de groenten. Wel bij de schapen waar niks zo goed werkte tegen luizen als scabisix dat vanwege de al te grote giftigheid allang verboden is.

Maar voor de groenten was dus alles puur natuur. Coloradokevers vingen ze met de hand, hoe ze alles luisvrij hielden, weet ik niet. Ja, ze topten de tuinbonen en zaaiden uien tussen de wortelen. Maar dat doen wij ook en het helpt niet.

Mooi voedsel produceren flinke klus

Ik heb eens geïnformeerd bij de WUR en het beperktere middelengebruik van boeren heeft er waarschijnlijk niets mee te maken. Immers, als er meer luizen overleven, moeten er ook meer natuurlijke vijanden overleven, maar in onze tuin lijken die laatsten afwezig.

Nu hoeven wij er niet van te leven, onze moestuintjes zijn maar hobby en als er iets mislukt, dan spoeden we ons naar de supermarkt. Wij hebben het dus makkelijk, maar meer dan ooit is op zulke momenten het besef aanwezig dat het een flinke klus is om goed en mooi voedsel te produceren.


Nieuwsbrief akkerbouw

Schrijf je in voor deze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van ontwikkelingen binnen akkerbouw.

  • Datumnotatie:MM slash DD slash JJJJ
  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Reacties

  1. Als alles biologisch moet worden en vegetarisch komt er hongersnood.Daarbij vergeleken hadden de mensen het in de hongerwinter in de 2e wereldoorlog het nog goed.In de 19 eeuw ook zware hongersnood in Ierland waar de helft van de mensen stierven of emigreerden door een fytoftora uitbraak in de aardappels.

  2. Mooi verhaal! Maar wel jammer dat in eerste instantie de schuld weer bij de boeren bedacht werd. Trouwens insecticides doe je niet in een gieter.

Beheer
WP Admin