Boerin Lianne krijgt Feijenoord-hooligans en havenbaronnen op het erf

Toen de boerderij van haar schoonouders in De Kwakel (U.) werd opgeslokt door kassen en industrie, streek Lianne met echtgenoot Henry neer in Numansdorp (Z-H.) Ze namen een boerderij over van een boer zonder opvolger.

“We begonnen met akkerbouw en de verkoop van wortelen en na een tijdje kwamen er kerstbomen bij. Die zelf telen op de kleigrond bleek geen succes, maar de verkoop van duurzaam geteelde Duitse en Deense kerstbomen ging goed. Toen dachten we: we hebben de klanten al op het erf, wat kunnen we nog meer verkopen? We kwamen op vuurwerk. Het duurde jaren voordat we het zover hadden, we verkopen het sinds 2005. Het vuurwerk is mijn afdeling. Ik had echt nooit kunnen bedenken dat ik me daarmee bezig zou houden.”

Lianne werkt ook mee op het akkerbouwbedrijf. “Ik ben echt agrarisch ingesteld.” Als vader en zoon Ravestijn druk zijn met de aardappel- en uienoogst, verzorgt Lianne de catering. “Er zitten soms tien mensen aan tafel.”

Vuurwerkverkoop

Naast haar activiteiten voor de akkerbouw is ze al sinds begin augustus bezig met het vuurwerk. Met de webshop, de socials en de public relations. De vergunning is binnen, de sprinklerinstallaties zijn goedgekeurd en volgende week komen de brandweer en de omgevingsdienst. “Die controles zijn verplicht, al vind ik ze niet echt nodig want we hebben alles voor elkaar.”

Het vuurwerk kopen ze in bij de groothandel. Lianne stelt samen met haar schoonzoon het assortiment samen. Hij kent de effecten van al het vuurwerk. “We hebben ook een eigen vuurwerklijn, met cakes zoals Boer Zoekt Knal en de Betere Boeren Box.”

Lianne praat enthousiast over de tak waarvan ze nooit had gedacht ermee bezig te zijn. “De meeste vuurwerkverkopers bieden het assortiment aan van één merk. Wij hebben vier merken en zoeken daarbinnen het mooiste uit.”

Net zoals in de akkerbouw heeft ook de vuurwerkbranche met veranderingen te maken. “We mogen in Nederland alleen nog categorie één knalvuurwerk verkopen, niveau knaltouwtjes. Ik vind dat niet handig, jongeren willen graag een rotje afsteken en dat kan niet meer. Grote kans dat ze nu kiezen voor een cobra, met alle gevolgen van dien.”

Tweede helft december: gekkenhuis

Rond de feestdagen start de verkoop van kerstbomen. Ook daar heeft Lianne een rol in. Zo regelt ze alles voor de kerstmarkt met streekproducten. Vuurwerk mag dit jaar aan particulieren verkocht worden op 28, 29 en 30 december. “Die dagen zijn hier een gekkenhuis. We leiden alles met 25 man, familie, vrienden en kennissen, in goede banen. Ik ben dan de Manus van Alles, mijn zoon en man staan in een van de bunkers om de bestellingen uit te zoeken. Klanten serveren we koffie met een oliebol, ze kunnen ook oliebollen bij ons kopen.”

Als andere akkerbouwers in winterslaap gaan, heb ik de boekhoudkundige afhandeling van het vuurwerk

Wat voor types ze zoal aan de balie krijgt? Dat gaat van Feyenoordhooligan tot havenbaron en van drie tot 90 jaar oud. “Dé vuurwerkklant bestaat niet. Met vuurwerk en kerstbomen krijg je louter vrolijke mensen op het erf.”

Je zou denken dat ze na deze dolle dagen rustiger aan kan doen. Maar nee. “In januari, als andere akkerbouwers in winterslaap gaan, heb ik de boekhoudkundige afhandeling van het vuurwerk. En er is de boekhouding van ons akkerbouwbedrijf en de afdeling van LTO, waar ik penningmeester van ben.”

In februari ruimte voor vakantie

Pas in februari pakt Lianne de koffers. “Dan gaan we skiën. Ik ben een enorme Oostenrijkfan.”

Ook buiten de piektijden van het bedrijf is er wel ruimte voor ontspanning. “Ik hou erg van feestjes en we gaan ieder jaar naar de Zwarte Cross. Het dahliacorso in Lichtenvoorde zou ik ook graag nog eens zien, mijn vader was dahliakweker in de Haarlemmermeer.”

Daarnaast doet Lianne graag wat voor een ander. “Voor een vriend heb ik een lintje geregeld, hij verdiende het. Toen onze afdeling van LTO 175 jaar bestond, is dat ook hier gevierd. En als er binnen onze vriendenclub een jubileum is, dan is het cadeau altijd een uitje dat ik verzin en regel.”

Lianne doet dus eigenlijk altijd wel iets. Stilzitten is er niet bij, al had ze in de coronatijd besloten dat ze haar week niet meer zo vol wilde plannen. “Maar dat lukt niet altijd.” Heeft ze weleens een moment dat ze het niet ziet zitten? “Ja hoor, maar dat is niet vaak. Soms moet ik even alleen zijn. Maar ik denk al snel: wat is het stil! Ik vind nou eenmaal zoveel dingen leuk om te doen.”