Boerin Jolanda kreeg te maken met bijzonder beheer

Het land- en loonwerk neemt hij voor zijn rekening, net als het begeleiden van stagiairs en leerlingen die bij hen praktijklessen volgen. Maar de hele organisatie en boekhouding eromheen, doet Jolanda en dat houdt meer in dan af en toe een A-viertje in een map stoppen. “Nederland is overgereguleerd. Ik huur een zzp’er in die voor mij elke maandag de financiële administratie komt doen, omdat ik zelf te druk ben met voldoen aan alle wet- en regelgeving. Dat is toch bizar?”

Ik blijf hameren op de dialoog. Naar mijn mening kom je het verst als je elkaar serieus neemt

Haar werkplezier laat ze er echter niet door vergallen. Doordat het bedrijf zo veelzijdig is, komen er veel verschillende mensen langs. “Het is een mini-community hier. Ik krijg daar veel positieve energie van.” Ook haar werk in de thuiszorg stemt haar vrolijk. “Het is even wat anders. Zo maak ik mijn hoofd leeg.”

_{Lees verder onder foto}

Aan de slag in de thuiszorg

Jolanda ging in de thuiszorg aan de slag toen het een paar jaar geleden financieel tegenzat. “We waren verhuisd naar deze locatie, waar een nieuw huis is gebouwd. Omdat we samen gingen werken met onderwijsinstellingen, besloten we om er ook meteen een leslokaal met grote kantine bij te zetten. Maar toen alles er stond, kwam er een periode van enorme droogte. Opbrengsten vielen tegen en de financiering drukte zwaar.”

Het lukte allemaal wel, maar ik had er wel buikpijn van

Ze haalden de broekriem aan, deden extra werk voor derden en zoals gezegd, Jolanda ging in de thuiszorg aan de slag. “Het lukte allemaal wel, maar ik had er wel buikpijn van.”

Enorm vervelend vond ze ook de opstelling van de bank. “Dertig jaar lang hadden we keurig aan onze verplichtingen voldaan, maar toen we om extra financiering vroegen, gaven ze niet thuis.” Het gevolg was dat ze in bijzonder beheer terechtkwamen. “Dat heb je al snel tegenwoordig. Er wordt aangegeven dat ze dan meer begeleiding bieden. Echter, meer dan één keer per jaar de resultaten en de liquiditeitsbegroting bespreken, houdt het niet in. Daarbij wordt enorm gestuurd op de kostenkant.”

_{Lees verder onder foto}

Scherper en mondiger

Jolanda vond het dan ook vreemd dat de bank als tussenpersoon van Interpolis vervolgens boos werd toen ze vanwege lagere kosten voor een andere verzekeraar koos. “Maar ik dacht: je wilt toch dat we bezuinigen?” Overigens kwamen ze later toch nog bij deze verzekeraar uit. De leerlingen die bij hen praktijklessen volgen, hebben namelijk niet allemaal een trekkerrijbewijs. Ook als ze rijden op eigen land, zijn ze dan niet verzekerd. “De enige die daarvoor een aparte clausule wilde opnemen, voor hetzelfde geld, was Interpolis.” Jolanda kan er nu wel om lachen, maar de ervaringen met het bijzonder beheer hebben haar scherper en mondiger gemaakt. “Ik zeg nu eerder wat ik denk.”

_{Lees verder onder foto}

Maatschappelijk debat

Ook in het maatschappelijk debat laat ze van zich horen. “We hebben best veel last van allerlei roeptoeters. Die zoeken niet uit hoe het zit, maar komen meteen met beschuldigingen. Dat we stiekem ’s nachts de gewassen bespuiten bijvoorbeeld. Maar als Ad dat doet, is het omdat er dan geen wind is.”

Laatst zat er een anonieme brief in de bus. De afzender vond dat wij heel verkeerde keuzes maakten. Ik vond het jammer dat er geen contactgegevens bij stonden. Anders had ik graag uitgelegd dat Ad misschien best vaak met de spuit rijdt, maar dat hij dat doet omdat hij juist met heel lage doseringen werkt.”

Er is echt nog wel wat te winnen

Collega’s vinden haar vaak te mild, maar Jolanda is niet zo van de barricaden. “Ik blijf hameren op de dialoog. Naar mijn mening kom je het verst als je elkaar serieus neemt. Wie roept dat wij gifspuiters zijn, heeft gewoon niet alle informatie. Ik wil graag uitleggen hoe en waarom we dingen doen.”

_{Lees verder onder foto}

Drijfveer

Dat is ook haar drijfveer als er leerlingen van een bassischool komen. Jolanda vertelt dan wat er allemaal bij komt kijken voor een zaadje een plantje kan worden. “Mest krijgt een heel andere lading als je vertelt dat dat eten is voor planten. Wij mensen moeten toch ook eten? Dan zie je ze denken: o ja.”

Al met al geniet ze ervan als ze platteland en burgers een beetje meer met elkaar kan verbinden. Ze ziet dat als haar missie. “Er is echt nog wel wat te winnen.”

_{Lees verder onder foto}