1935: Aardappelen inkuilen tijdens de crisisjaren

Dit is een heel oude foto. Hij is gemaakt in 1935, toen het crisis was in Europa. Prijzen waren ongekend laag. Aardappelen verdwenen vaker dan anders in de kuil. Daartoe werden ze wel eerst gestoomd. Dat zorgde voor meer vetaanzet bij de varkens, want daar was de oogst deels voor bedoeld: veevoer. Hoe vetter het varken, hoe liever men het had.

Gloeiendheet in ondiepe kuil

Overigens rammelde het onderzoek dat de voordelen van gestoomde aardappelen aantoonde behoorlijk. In werkelijkheid was het veteffect gering. Eigenlijk was het gekkenwerk om je voor dat beetje voordeel zoveel werk op de hals te halen. Want bewerkelijk was het. Ton voor ton werd gestoomd en gloeiendheet in een ondiepe kuil gestort. Daarna werden de zachte knollen goed aangestampt voor er een dek overheen ging van stro en aarde.

Grote bewaarverliezen

Aardappelen inkuilen, al dan niet gestoomd, was een manier van bewaren die tot in de jaren vijftig veel werd toegepast. De bewaarverliezen waren groot, er verrotte en verschimmelde veel. Ook waren er nog geen anti-kiemmiddelen beschikbaar. Wel werden her en der al een paar andere methoden geprobeerd voor een betere conservering. Vooral buitenluchtkoeling won terrein. Hierbij werden de piepers nog wel buiten opgeslagen, maar door er ventilatiekokers tussen te leggen, kon er met behulp van ventilatoren koude buitenlucht in de hoop komen. Zodra het buiten opwarmde, moesten boeren die kanalen snel afdichten om de gevangen kou vast te houden. Aardappels inkuilen was al bewerkelijk, en dat bleef het.