Zwartepiet en q-koorts

Het voelde alsof ze voor de rechtbank stond terwijl het vonnis al geveld was, zei oud-minister Gerda Verburg gisteren tegen de Nationale Ombudsman.

Zij en haar toenmalige collega Ab Klink van gezondheid werden onder ede verhoord over de gang van zaken rond de q-koorts, vijf jaar geleden. Hamvraag is of de overheid achteraf iets te verwijten valt, en daaropvolgend, met vergoedingen moet komen.

Vorig jaar was er al het kritische verslag van de commissie-Van Dijk. Nu gaat de Nationale Ombudsman er nog eens overheen. Opmerkelijk aan het optreden van ombudsman Alex Brenninkmeijer is dat hij al voor de verhoren plaatsvonden zijn mening klaar had. Maandagavond zei hij dat Verburg en Klink excuses zouden moeten maken tegenover de patiënten. Hij had zijn oordeel blijkbaar al klaar voor hij de betrokkenen gehoord had. Mede daarom had Verburg een punt met haar opmerking over de rechtbank.

Q-koorts is een nare en gevaarlijke ziekte. Het is logisch dat slachtoffers op zoek gaan naar erkenning en zo mogelijk schadevergoeding, in het geval er een duidelijke verwijtbare partij is. Maar die is er niet. Het verschijnsel q-koorts, achteraf duidelijk gelinked aan de intensieve geitenhouderij, was nieuw zoals het zich in Nederland voordeed. Het was zoeken in het donker. Het is prima om patiënten erkenning te geven. Maar niet door ‘de overheid’ een zwartepiet toe te schuiven die ze niet verdient.