We laten de melk niet schieten

“Eerst maar eens even kijken of ze ook weer dezelfde vader heeft” zeg ik, terwijl ik naar de computer loop. We staan in de melkput en er hebben de laatste tijd heel wat vaarzen gekalfd. Dit is nummer vier op rij die haar melk niet wil laten schieten.

Er lag een flinke voorraad biest in de vriezer, maar daar ben ik nu wel doorheen. We besluiten haar toch wat oxytocine te geven. Maar zelfs dat zet geen zoden aan de dijk. En dat ze gespannen is, kan ik ook echt niet zeggen. Het is zelfs een heel rustige, makkelijke vaars. Bij al deze vaarzen is het uier goed ontwikkeld en ze hebben nauwelijks zucht. Maar melk loslaten is er niet bij.

Lactatie

Een paar jaar geleden hadden we ook een stel vaarzen van eenzelfde stier die hun hele lactatie en zelfs de lactatie erna de melk nooit lieten schieten. Hoe mooi ze ook waren, gelukkig werden we er niet van. Die stier hebben we nooit meer gebruikt. Het doet me ook terugdenken aan toen onze cowboys klein waren. De oudste heeft na zijn geboorte op de intensive care gelegen en zelf voeden was er de eerste dagen niet bij. Ik kreeg een kolfapparaat in mijn handen gedrukt en aan het werk gezet. Het lukte tot mijn eigen verbazing al vrij snel. En toen hij sterker werd, heb ik hem nog een jaar gevoed met afwisselend de borst en de fles met afgekolfde melk als ik aan het werk was. De hele vriezer lag er vol mee.

Kolven

Toen cowboy twee geboren werd, werkte ik al thuis. Wat heerlijk om niet te hoeven kolven. Dat heb ik geweten. Toen ik na maanden eens een avond weg wilde en dacht even vooraf te kolven, gaf ik geen drup. Baby erbij of niet, het ging gewoon niet. En ik kon mooi naar huis komen die avond omdat de kleine man zich ook niet liet foppen met een fles. Over zijn groei van ruim een pond per week op de borstvoeding hebben we nog lang geintjes gemaakt. Bij nummer drie heb ik het niet eens meer geprobeerd. Een jaar lang was ik gebombardeerd tot thuisblijvend melkgevend schepsel. En ik heb er geen seconde spijt van gehad. Ondertussen sta ik de vaars in de melkput te aaien en bemoedigend toe te spreken. Ze moest eens weten, denk ik.

Het komt vast goed. Haar vader is een andere stier en met halfzussen van haar hebben we al veel goede ervaringen.