Voedselbank

In mijn studententijd was aan het eind van de maand standaard het geld op. Voedselbanken bestonden toen nog niet maar gelukkig hoefde ik niet te verhongeren. Als noodreserve stonden er altijd een paar weckpotten met slappe boontjes van mijn moeder klaar. Daar redde ik het dan wel mee totdat de nieuwe studiefinanciering was bijgeschreven en het feesten weer kon beginnen.

In Nederland wordt honger geleden. Tenminste als je de voedselbanken mag geloven. Duizenden Nederlanders zijn afhankelijk van deze noodhulp. Toch vreemd in het negende rijkste land ter wereld met zo’n beetje de hoogste uitkeringen voor onze behoeftige medemens. Veel verslaafden en koopzieke consumenten, maar ook hardwerkende (kleine) ondernemers die buiten hun schuld in de problemen zijn gekomen, hebben voedselhulp nodig.

Gelukkig is er een prima initiatief van LTO-Noord om de voedselbanken in hun goede werk te steunen. LTO-Noord wil kromme komkommers en gebutste penen aan de voedselbank geven. Een prima initiatief wat mij betreft. Groente die er niet perfect uitziet wil de supermarkt immers niet hebben. Consumenten laten dit in de schappen liggen. Dat het voor de smaak niet uitmaakt, is niet van belang. Scheve paprika’s en appels met een vlekje worden gewoon weggegooid terwijl het prima voedsel is. Zonde en verspilling. De agro-sector laat zich van zijn beste kant zien door dit initiatief. Doen dus!

Bij mij in de moestuin is het overigens juist andersom. Een rechte peen of komkommer is een uitzondering en wordt met argwaan bekeken. Is hij wel goed? Mijn zelfgekweekte groente is nooit recht en perfect.  En wat die ingeweckte boontjes betreft: na mijn studententijd heb ik nooit meer zo’n slap geval naar binnen gewerkt. Het moet wel heel erg crisis worden voordat ik daar weer aan begin.