Vion kocht met Grampian toch een kat in de zak

Al met al was het dus toch een miskleun, de overname van het Britse vleesbedrijf Grampian door Vion, in 2008.

Het was toen al aanleiding voor menig gefrontste wenkbrauw. Waarom uitgerekend naar Groot-Brittannië? Waarom zoveel bedrijfsvreemde activiteiten erbij nemen zoals lamsvlees en kip?

Volgens toenmalig topman Daan van Doorn was de aankoop de laatste cruciale stap in een serie overnames. De eerste jaren van Vion waren ‘gewoon een blitzkrieg’, zei hij achteraf in een interview met Boerderij. ‘Ik wist één ding: als ik nu snel ben, kan ik zelfs nummer 1 worden en Danish Crown voorbij komen. En dat is gelukt.’ De woordkeus verraadt dat er niet alleen zakelijke drijfveren waren, maar dat er ook testosteron in het spel was, zoals vaker als het gaat om Big Business. ‘Het is een soort schaakspel’, zei hij.

Het strategische belang van Grampian was: afzet van Nederlands varkensvlees op de Britse markt, plus een goede marktpositie in de top van de markt. Daar stond tegenover dat er enorm geïnvesteerd en gesaneerd moest worden – pas onlangs kreeg Vion groen licht voor sluiting van een Schotse slachterij met 1.700 werknemers. Nu gaan de restanten van Grampian in de verkoop. ‘We hebben ons eraan vertild’, bekent woordvoerder Marc van der Lee. Er zouden al serieuze gegadigden zijn.

Of Vion terugkrijgt wat het zelf betaalde – schattingen lopen op tot een half miljard euro –  is zeer de vraag. Dat is dan de prijs voor een te gretig expansiebeleid. Er zit ook een positieve kant aan het verhaal: beter nu loskoppelen dan samen ten onder.