Vegetarische vleesvervanger geen succes

Hanna kwam thuis met twee op vlees lijkende schijven, die ze gratis had gekregen bij aankoop van vlees bij supermarkt Jumbo in Zutphen. Ze werden ’s middags meteen gebakken en we kregen ze bij het middageten.

Ze waren een tikkeltje aangebrand, maar Hanna had het zwarte korstje er afgeschraapt. “In een paar minuten was dat gebeurd”, verdedigde Hanna zich. We kregen wel een mooie ronde schijf op ons bord, die waarachtig op vlees leek. Een soort hamburger, maar dan wat bleker.

We begonnen te eten. We hadden aardappelen, worteltjes en sla. Neutraal eten, wat wordt goedgemaakt door een lekker pittig stukje vlees. En dat kan een hamburger zijn.

Niet echter deze bleke schijf. Die smaakte naar niks. Op mijn bord zag ik de doorsnede: ik bespeurde worteltjes, sperzieboontjes en veel ander onbestemd spul. Ik keek Hanna aan: “smaakt het jou”.

Ze schudde het hoofd en liep naar het aanrecht. Daar lag de verpakking van de vleesvervanger. “Dit zit er in”, zegt ze, terwijl ze met lange tanden verder eet. Ik lees bij de ingrediënten: allerlei soorten groenten, gerehydrateerd en gehydrolyseerd eiwit. Na enig googelen blijkt dit chemisch geknutseld eiwit te zijn. Bovendien bevat het een E-nummer.

Niet om vrolijk van te worden. Het was gratis, maar het bedierf wel mijn maaltijd. Gelukkig had Hanna ook nog gehaktballen gebakken. Daar hebben we met smaak ieder één van gegeten. Zo werd de maaltijd toch nog lekker.

Ik geloof nooit dat de vleesvervanger een echte concurrent van ons vlees wordt. Dan moet in ieder geval de smaak sterk verbeteren. Bovendien, dat gehydrolyseerde spul dat er in zit, ik weet niet.