‘Uitbreiding van onze veestapel’

Van je vrienden moet je het hebben! Uiteraard ontving onze zoon Naud een stapel cadeaus vanwege zijn rol als carnavalshoogheid. En, zoals wel verwacht, hoort daar ook gekkigheid bij. Zo kwamen op een avond zijn vrienden met twee geiten aanzetten. Die hadden ze gekocht in een buurtdorp en zouden ze stallen bij een vriend. Maar vanwege de kou wilden ze de geitjes toch op een betere plek kwijt.

“De witte geit heet Astro”, vertellen ze. De ander Toto, omdat er nogal eens een gokje wordt gewaagd door de jeugd. De witte geit is druk en wild en de zwarte kijkt lief uit haar ogen, althans dat vind ik. We stallen ze in een kalverhok waar ze ruimte zat hebben. Toch lopen ze regelmatig los in de graanschuur tussen het stro en de machines.

Als ze ook maar iets horen, komen ze in de benen. Met hun indringende ogen volgen ze alles wat je doet. Nieuwsgierig staan ze dan met hun poten op de rand van het hok. Nadat we de ruimte flink verstevigd hebben, kunnen ze er niet meer uit en is het loslopen voorbij.

Buitenverblijf voor geiten

Shoarma wordt het, denken we, maar Naud zegt met gepaste trots dat hij de gekregen geiten wil houden. Dus start hij met het maken van een buitenverblijf in een weitje onder de perenbomen achter in de tuin. Er komen dikke eiken palen met hoog gaas erlangs. En een ruime kalveriglo waar ze ’s nachts in kunnen kruipen. De vrienden hebben al aangegeven een feestelijke opening van het weitje te wensen nu hen een bbq met shoarma door de neus is geboord. Maar vanwege alle carnavalsactiviteiten is het weitje nog niet af.

Er is meer dat is blijven liggen, zoals kuilplastic opruimen. Direct na het drukke carnavalsweekend is het prachtig weer en besluit ik dat het écht tijd is om het te doen. De hele kuilplaats ligt vol met stukken plastic en omdat het een beetje waait, droogt het mooi. Eigenlijk hoop, of beter gezegd verwacht ik dat Luc mij helpt met opvouwen. Maar nee, meneer heeft andere plannen.

Laatste avond carnaval

’s Morgens is hij wezen helpen met pannen hangen bij de buurman en aan het einde van de middag wil hij nog naar het dorpscafé, omdat alle verenigingen in de buurt samen met de blaaskappellen aan het ‘dweilen’ zijn. Ze trekken dan van café naar café en uiteraard gaat het feest niet door als Luc niet gaat.

Ach, dat plastic opruimen kan ik ook alleen. Dan duurt het alleen langer, zeker doordat het harder waait dan gedacht. Geïrriteerd ben ik als Luc op het nippertje thuiskomt om snel te voeren. We hebben haast, want ’s avonds mogen we naar de laatste avond van het carnaval. De verlichte boom gaat uit en Naud moet zijn mantel, jasje en steek inleveren. Het is voorbij. Gelukkig maar. Over tot de waan van de dag. Dan komt het buitenhok voor de geiten misschien ook een keertje af.