Peptalk over de wolf

Landbouw en natuur zouden niet tegenover elkaar moeten staan, maar helaas is de praktijk vaak toch anders. Naast rechtstreekse concurrentie om de schaarse ruimte, zoals bij het Oostvaarderswold, is er ook wederzijds wantrouwen.

Het wantrouwen tegen natuurliefhebbers is helaas niet helemaal ongegrond. In hun enthousiasme voor het beschermen van zeldzame soorten vervallen zij nogal eens in wensdenken en tegenstrijdigheden. De vos is een voorbeeld.

Als boeren met hart voor weidevogels klagen dat de vos de nesten leegrooft, is het antwoord: dat is niet bewezen. Maar als het om ganzen gaat, komen natuurbeschermers met de vos als dé natuurlijke bestrijder van de gans, die afschieten overbodig zou maken.

Hetzelfde geldt voor de wolf, die op het punt staat Nederland opnieuw te bereiken. Vrienden van de wolf roepen dat het beest zo mensenschuw is, dat er geen enkel gevaar van uitgaat voor mensen en vee. Nieuw Duits onderzoek naar wolvenkeutels wijst uit dat één procent van alle voedsel in de wolvenmaag afkomstig is van landbouwhuisdieren. Tegenover 99 herten staat 1 schaap. Boeren hoeven ’dus’ niet bang te zijn, concluderen de onderzoekers. Maar hetzelfde onderzoek wijst ook uit dat de wolf zich zeer snel aanpast aan wijzigende omstandigheden en dat hij heel opportunistisch kiest voor de best bereikbare prooi. Alle reden om het vee toch maar wat extra te beschermen als het zover is. Ontkenning van die realiteit is niet bevorderlijk voor het draagvlak.