‘Of ik nog jonge vrouwen wist’

Er belde iemand van een tv-programma. Of ik nog jonge vrouwen wist die later boer willen worden. Natuurlijk, hoeveel wil je er? Nou nee, dat laatste zei ik er niet bij. Ik word altijd een beetje kriegel van tv-redacteuren die agrarische kandidaten zoeken voor hun programma’s. Meestal betekent het voor mij extra werk en de toezegging dat ze Boerderij echt, echt, écht ergens zullen noemen, is nog nooit waargemaakt.

Maar dat van die vraag naar vrouwen die boer willen worden, zette me aan het denken. Het tv-programma zou gaan over beroepen waar je kennelijk niet veel vrouwen in tegenkomt. Net zoiets als Meiden die Rijden, over vrouwelijke vrachtwagenchauffeurs. Met de transportsector ben ik niet zo bekend, maar ik meende toch stellig dat meiden die melken allang geen zeldzaamheid meer waren.

Kalfjes voeren

Wie een beetje de rubriek Opvolger volgt, weet bijvoorbeeld dat ik met enige regelmaat een vrouwelijke kandidaat heb. Ook zij willen later boer worden, net zoals hun broers, mannelijke klasgenoten of buurjongens. Vroeger was dat misschien geen optie, maar dat is al een hele tijd niet meer zo. O ja, het komt nog wel voor dat ouders zeggen: we hebben vier dochters en ‘dus’ geen opvolger. Maar ze zijn er steeds minder.

Vroeger, en zo heel lang geleden is dat nog niet eens, was het tamelijk ondenkbaar dat meisjes de boerderij voort konden zetten. Meewerken ja, medeverantwoordelijk zijn, nee. Kalfjes voeren ja, op de trekker klimmen nee. Afijn, zo waren de taken strak verdeeld.

Lukt niet zonder spierbundels

Het idee dat vrouwen geen boer konden worden, was ook ingegeven door het fysiek zware werk. Er waren spierballen nodig om de ploegstaart achter het paard te bedienen en om hooibalen op te kunnen steken. De opkomst van de mechanisatie veranderde daar niets aan, ook bij het werken met machines was kracht nodig. Koppel maar eens een kipper achter de trekker, dat lukt je niet zonder spierbundels.

Het was natuurlijk een vreemde conclusie dat je met iets minder spierkracht geen boer zou kunnen worden en gelukkig is dat anno nu ook niet meer aan de orde. Dat meisjes geen boer zouden kunnen worden, was meer iets wat anderen dachten dan dat ze dat zelf dachten. Nu wordt er in de sector niet meer raar opgekeken als een meisje aangeeft het bedrijf van haar ouders over te willen nemen.

Meisjes met opvolgambitie

Goed, het kan altijd meer en we zijn er heus nog niet, even los van de Haagse perikelen die een overname wel of niet in de weg zitten. Op agrarische scholen zitten in elke klas wel een paar meisjes met opvolgambitie. En als ik op boerenbedrijven kom, is er regelmatig een gezin met een vrouwelijke opvolger in spe. Niks bijzonders zou je denken. Maar buiten de landbouw zijn ze kennelijk nog een bezienswaardigheid. Anders hoefde er geen tv-programma over te komen.